Heimilisritið - 15.06.1949, Blaðsíða 28

ómögulegt að fara héð'an, án
þess að þrýsta elskunni enn einu
sinni að mér. Parísarstúlkurnar
eru hættulegar, Monsieur.
Bílstjórinn hló.------A oui,
monsieur, on comprend ca!
Skömmu síðar stanzaði bíll-
inn, og Robert de Vignon bað
bílstjórann um að bera fyrir sig
töskurnar inn í ganginn bak-
dyramegin. Nokkrum mínútum
síðar gekk hann út úr húsinu, en
nú um aðrar dyr — og það var
alls ekki auðvelt að þekkja hann
aftur fyrir sama mann. Hann
var kominn í ljósgrá föt, og í
stað flókahattsins hafði hann nú
skyggnishúfu á höfð'inu. Einnig
voru gleraugun, sem hann hafði
liaft, þegar hann fór frá hótel-
inu, horfin.
Það þarf að sjálfsögðu ekki að
taka það fram, að de Vignon
átti enga vinkonu í Vaugirard-
götu, að hann vissi að tveir inn-
gangar voru á húsinu og að hann
hafði skipt um föt óséður í
dimmum ganginum.
Hann náði í annan leigubíl og
ók til Lyon-járnbrautarstöðvar-
innar. Þar keypti hann mið'a á
fyrsta farrými til Monte Carlo.
og í lestinni valdi hann sér auð-
an klefa. Hann þurrkaði svit-
ann af enninu, kveikti sér í
sígarettu og óskaði þess innilega
að lestin færi af stað. Rétt þeg-
ar hún fór að hreyfast, var dyr-
26
unum hrundið upp og ung
stúlka kom inn. Robert de
Vignon sá strax að hún var ekki
aðeins vel klædd heldur einnig
mjög fögur. Hún hafði fallegt,
Ijóst hár, augun voru dökk og
skínandi, munnurinn dásamleg-
ur og fæturnir — Robert minnt-
ist þess ekki að hann hefði
nokkru sinni séð jafn fagrar fæt-
ur á nokkrum kvenmanni. Hún
horfði augnablik kæruleysislega
á liann, en settist síð'an gegnt
honum í klefann í annað hornið
úti við gluggann.
Hún hafði aðeins litla hand-
tösku með sér og lét liana í net-
ið fyrir ofan sætið. Að því búnu
fór hún úr pelsinum og meðan
hún var að því, snéri hún baki
að Robert de Vignon. Nú kom
líkamsfegurð hennar enn betur
í Ijós, og mjaðmirnar, sem mót-
uð'ust í þunnum kjólnum, voru
jafn freistandi og þær voru
fagrar .
— Hafið þér nokkuð á móti
því að ég reyki? spurði Robert
de Vignon kurteislega, er hún
var setzt niður.
— Nei, alls ekki, monsieur, ég
reyki sjálf. Hún tók sígarettu-
veski úr gulli upp úr töskunni
og kveikti sér í sígarettu.
Robert var ekki vanur að
missa jafnvægið, þótt hann væri
einn með ungum stúlkum, en nú
var hann undarlega óstyrkur.
HEIMILISRITIÐ