Heimilisritið - 01.01.1951, Qupperneq 10

að hún félli í hans hlut. Hinir
fimm hölluðust fram á borðið
til þess að sjá, hvernig kastið
færi. Spilafýsnin hafði náð al-
gjöru valdi á þeim; en honum
var ljóst, að því ákafari myndu
atyrði þeirra verða og græska,
ef hann ynni. Þeir öfunduðu
hann allir af Selenu, og ef þeir
fengju svo tækifæri til þess að
fara heim og segja henni ...
Síðasta kast hans var tvö sex
enn einu sinni. Þetta var líkast
álögum. Tala hans var miklu
hærri en hinna. í huganum bölv-
aði hann óhappi sínu, en hinir
fimm hlógu að honum, köstuðu
í hann hverri hnútunni eftir
aðra, jafnframt því sem þeir
hlógu rosahlátri og hétu honum
brúðkaupsfylgd heim í tjald
hans. Þeir vissu vel að ást hans
til Selenu var takmarkalaus, og
sérhver þeirra var reiðubúinn að
segja henni frá þessu á sinn eig-
inn hátt. Hann gat séð æsinguna
í svip þeirra á sveittum andlit-
unum. Hvað átti hann að taka
til bragðs? Hugsanirnar þutu í
stefnuleysi um hug hans. Hann
varð að finna einhverja lausn,
sem gæti komið honum úr þess-
ari klípu, ef hann átti ekki að
hafa verra af.
ENGINN þeirra hafði orðið
þess var/er maðurinn gekk nær
borðinu, En Sergius sá hvar
hann stóð í hvikandi bjarma
blyssins, og skyndilega eygði
hann von.
,.Hættið!“ kallaði hann upp
hranalega. „Látið manninn
koma nær og tala, ef hann þá
talar mennskt mál.“
„Ég er kominn til að verzla
við þig.“ Maðurinn talaði skýrt,
en með mjög útlendum hreimi.
„Get ég fengið konu mína
keypta úr þinni eigu?“
„Keypta?“ hló illilega í Sergi-
usi. „Með hverju ætlar þú að
kaupa? Hafir þú gull eða annað
verðmæti undir höndum, heyrir
það mér til eins og komið er.
Sömuleiðis eigir þú eigur annars
staðar.“
„Ég veit það, herra! Ég á eng-
ar eigur, hvorki opinberar né á
laun. Þið hafið tekið það allt.
Ég býð fram líf mitt fyrir konu
mína. Æ, ég veit, hvað þú ætlar
þér að segja, — að einnig líf
mitt sé þín eign. En þú og þess-
ir menn“ ... það var ekki laust
við óvirðingu í rödd hans ....
„gætuð ef til vill haft skemmtun
af því að sjá mig deyja ... deyja
án möglunar, án þess að sjá
mætti á andliti mínu, hversu
mikið sem ég væri kvalinn. Ég
veit, að þér rómverjar hafið
mestar mætur á leikjum, að
undanskildum konum og stríði.
Hafið mig að ... leik!“
Allt í einu fékk Sergius hug^
HEIMILISRITIÐ