Heimilisritið - 01.07.1952, Qupperneq 36

„Hvað er að heyra ! Eru virki-
lega til slíkar verur nú á tímum.
Eg hélt sannarlega, að þær væru
útdauðar, rétt eins og mammútar
og risaeðlur!“
,,Nei, það eru nokkrar eftir
enn, sem finnst eins og hnýtist
upp á tunguna, þegar karlmaður
hefur sagt eitthvað við þær og
væntir svars.“
,,Svo — er þetta nú ekki lítið
eitt orðum aukið ? Mér finnst þér
satt að segja hafa staðið yður vel
það sem af er.“
,,Eg . . . ég . . .“
,,Já! Það er synd að segja, að
þér komið feimnislega fyrir. En
það er kannske af því yður finnst
myrkrið hlífa yður ? Það breytist
ef til vill, þegar kastljósinu er
beint að yður ? Að því er ég bezt
fæ séð, þurfið þér ekki að
skammast yðar fyrir útlitið, svo
það er líklega vanmetakennd,
sem þjáir yður.“
Hún þagði litla stund, og það
heyrðist ekki annað en ómur af
dansmúsíkinni innan úr salnum,
en svo rak hún allt í einu upp
perlandi hlátur.
,,Það er líklega yður að þakka,
að mér er léttara í skapi en áð-
ur,“ sagði hún svo. ,,En í alvöru
að tala . . . hvernig á maður að
vera, til að láta taka dálítið eftir
sér ? Ég er hérna með frænku
minni, og hana langar . .. okkur
langar báðar til að skemmta okk-
ur.“
„Vinsældir eru dálítið undar-
legt fyrirbrigði,“ sagði Jeff alvar-
lega. ,,Það er ekki svo mikið
komið undir því, hvernig maður
lítur út, eða hvernig maður er,
heldur því, að maður sé sýnd-
ur á réttan hátt. Já, ég sé yður
að vísu óglöggt, en ég finn, að
þér brosið að mér, en þér megið
trúa því, að ég hef samt rétt fyr-
ir mér. £g tala sem fagmaður,
því ég er sem sé auglýsingastjóri,
og ég veit, hversu mikið er hægt
að gera fyrir vörutegund, ef að-
eins er farið rétt að. Ég skyldi
taka að mér að skapa hið rétta
andrúmslojt umhverfis yður á
augabragði. Það er nefnilega
sama, hvort um er að ræða nýja
sápu eða manneskju . . . vel
skipulagt auglýsingastarf er ó-
hjákvæmilegt. “
,,Þetta er óneitanlega athyglis-
vert,“ sagði hún brosandi.
„Hvernig höfðuð þér svo hugsað
yður að taka á málinu?“
,,Eg verð fyrst að lfta á vör-
una," sagði hann hlæjandi og
kveikti á eldspýtu. Í skininu frá
flöktandi loganum virti hann
hana alvarlegur fyrir sér.
,,Dökk eins og Itali, 'tautaði
hann. „Andlitið fagurt sem
madonna Rafaels, munnur, sem
gerif gétur mann vitlausan . . . og
34
HEIMILISRITIÐ