Heimilisritið - 01.07.1952, Qupperneq 53

BRUIN
Smásaga eftir Maríu Antonsdóttur
★
ÞAÐ ER glatt á hjalla heima
hjá Brown þetta kvöld. Brown og
þrír aðrir eiginmenn halda svo-
kallað herrakvöld, af því að kon-
ur þeirra eru í saumáklúbb. Hvít-
vínið glitrar í glösum þeirra og
þeir virðast skemmta sér alveg
prýðilega.
,,Nú skulum við drekka skál
okkar fögru eiginkvenna," segir
elzti maðuri hópsins, sem er skrif-
stofustjóri hjá stóru fyrirtæki.
Þeir rísa allir upp úr sætum sín-
um og skála.
,,Já, blessaðar konurnar okk-
ar,‘‘ segir verkfræðingurinn.
Hann er búin að vera í hjóna-
bandinu í sjö ár, en hjónin eru
alltaf eins og þau séu nýtrúlofuð.
,,En heyrðu nú Brown," heldur
hann áfram, ,,má ég spyrja þig
einnar spurningar ?“
,,Já,“ svarar Brown, ,,það
hlýtur að vera eitthvað mikilvægt,
því að þú setur upp þennan líka
merkissvip.“
,,Ja — ég vona að ég gerist
ekki of frekur — en segðu mér —
hvar kynntistu konunni þinni ?
Eg varð dálítið hissa, þegar að ég
frétti um trúlofun ykkar, því það
er ekki oft sem fátækur skrif-
stofumaður, eins og þú varst þá,
trúlofast dóttur atkvæðamikils og
auðugs stórkaupmanns.“
,,Mér er sönn ánægja að segja
ykkur frá kynningu okkar, því að
við kynntumst á einkennilegan
hátt. Eg veit, að ykkur mun
þykja gaman að heyra það.“
Brown stendur upp, nær í konj-
aksflösku og hellir úr henni í lít-
il glös. ,,Við skulum fá okkur
smá-hressingu áður, skál!“
„Skál!“
Þeir setjast nú allir, og Brown
tekur til máls:
„Ég man þetta eins vel og það
hefði gerzt í gær, þótt fimm ár
séu nú liðin síðan að ég leit kon-
una mína í fyrsta sinn. Klukkan
var rúmlega sjö, og ég var að
flýta mér heim af skrifstofunni.
Það var komið myrkur, og götu-
JÚLÍ, 1952
51