Heimilisritið - 01.01.1955, Qupperneq 25

Þegar
gulu
riddar-
arnir
geystu
yfir
Evrópu
Hinir lágcöxnu og ófrýnilegu Húnar voru ojl nefndir
svipa guSs á jörSinni, þegar þeir ruddust meS ránum og
eldi yjir lönd Evrópu, riSandi loSnum smáhestum og
meS hernumda stúlku jyrir aftan sig.
A E TIU S, konsúllinn, her-
meistari Vestur-rómverska rík-
isins, sá maður, hvers nafn var
á vörum miljóna manna, ók
vagni sínum upp að keisarahöll-
inni í Ravenna. Hundruð her-
manna hlupu umhverfis hann,
þeir létu lensurnar síga, þegar
„Magister militum“ sté út úr
vagninum, þeir stilltu sér upp í
tvær raðir og tveir þeirra gengu
á undan honum inn í höllina.
Á dyngju af fiðurpúðum lá
Valentinian keisari og lék sér
við taminn ref. Hann leit gremju-
lega upp á hershöfðingja sinn,
en Aétius sló sverði sínu í gyllt-
ar gólfflísarnar, leit á keisarann
með allri þeirri fyrirlitningu,
sem einn maður getur tjáð með
augnaráði, og sagði:
„Vaknaðu, Valentinian, ef
spjót Aétiusar á ekki að stinga
þig svo þú vaknir. Vaknaðu, Val-
entinian, Húnarnir hafa farið yf-
ir Rín, útverðir mínir tilkynna
mér það, Frankar senda boð um
hjálp, Evrópa er í lífshættu!
Vaknaðu, kallaðu á þegna þína,
komdu sjálfur með, dey ef því
er að skipta, en láttu ekki nafn
þitt verða sér til skammar í
sögunni!"
Valentinian velti sér á hina
JANÚAR, 1955
23