Heimilisritið - 01.01.1955, Qupperneq 41

Beth. „Þú ert að gera gys að
mér?“
„Hvernig dettur þér það í hug?
. . . Ég vil bara reyna að hjálpa
þér. Þú sagðist ætla að skilja við
Rex; en þú hefur enga fram-
bærilega ástæðu . . . enga, sem
lögfræðingur gæti tekið gilda.
Þú þarft því aðeins að vera
hérna heima þangað til Rex
sækir um skilnað.“
Beth var vandræðaleg og
stamaði:
„Þegar hann ýtti við mér,
sagðist hann hafa runnið til á
gólfinu og þetta væri óviljandi.
Svo kannske væri bezt að ég tal-
aði við hann, áður en . . .“
„Nei, það skaltu ekki gera!“
sagði frú Barnes ákveðin. „Þú
skalt ekki vera gift manni, sem
slær þig, hrindir þér og sýnir
þér ósvífni og ofríki.“
„Já, en mamma . . . ég hafði
misst dálítið koldkrem á gólfið,
svo mér er næst að halda, að
hann hafi sagt það satt, að hann
hafi runnið, en . . .“
Hún þagnaði allt í einu, og
þær heyrðu báðar, að bíll stað-
næmdist fyrir utan garðshliðið.
„Það er Ted,“ sagði frú Barn-
es. \
„Nei, mamma! Það er Rex!
Ég heyrði það á hljóðinu í bíln-
um. Og . . . og mér þykir leiðin-
legt að ég skyldi hafa gert svona
uppistand, því mér er smátt og
smátt orðið ljóst, að það var égT
sem . . .“
Fótatak nálgaðist húsið, svo
að frú Barnes tók fram í fyrir
henni og sagði hlýlega:
„Taktu þetta ekki nærri þér,
vina mín! í eitt skipti getur
nýgift kona leyft sér að hlaupa
heim til mömmu sinnar. Hún á
bara ekki að gera það aftur, því
þá fær hún nefnilega leyfi til að
verða hjá mömmunni!“
Það var hringt dyrabjöllunnh
Beth hljóp fram og frú Barnes
heyrði rödd hennar, sem titraði
af örvilnan og iðrun.
„0, ástin mín, ég hef hegðað
mér eins og skepna! Og ég skal
aldrei gera þetta framar, og . . .
ó, Rex, Rex, ég var svo hrædd
um, að þú myndir aldrei
koma!“
Frú Barnes slökkti ljósið
framan við útidyradyrnar og
gekk upp stigann með sælubrosi.
Hún stanzaði við hurðina á
gestaherberginu, barði að dyr-
um og setti upp viðeigandi al-
vörusvip, áður en hún opnaði
hurðina og sagði:
„Ég ætlaði bara að segja þér,
tengdamamma, að Beth hefur á-
kveðið að fara eftir því sem þú
sagðir. Hún er farin heim með
Rex!“ . *
JANÚAR, 1955
39