Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 47

Dauðsfall á Rivieraströndinni
Q. Patrick hefur samið marg-
ar fyrsta flokks sakamálasög-
ur og er þetta ein af þeim.
„GERIÐ ÞAÐ fyrir mig að
nefna einhverja tölu. Þér lítið
út fyrir að vera heppinn, hver
sem þér eruð.“
Stúlkan stóð skyndilega þarna
við hliðina á Trant við spila-
borðið, og hélt á einum þúsund
franka spilapeningi. Hún var
ensk. Hann gat ráðið það af
rödd hennar, og af björtu krem-
litu hörundinu, sem minnti á
skóg að vorlagi og syngjandi
næturgala. Lögreglumanns-
menntun hans gerði honum
einnig ljóst, að hún var mjög
taugaóstyrk, þó hún leyndi því
eftir beztu getu.
Trant liðsforingi úr leynilög-
reglu New York borgar hafði
komið til Frakklands í flokki
leynilögreglumanna til þess að
kynna sér starfsaðferðir Parísar-
lögreglunnar. Hann hafði laum-
azt til Cannes yfir helgi, og von-
aði að eitthvað skeði, sem kæmi
sér skemmtilega á óvart.
Hann brosti til stúlkunnar.
„Tuttugu og sex“, sagði hann og
gat upp á aldri hennar.
Umsjónarmaður spilaborðsins
kallaði „Rien ne va plus“. Stúlk-
an fleygði spilapeningnum á 26.
Um leið og umsjónarmaðurinn
fleygði kúlunni á spilahjólið,
greip hún um ermi Trants. Kúl-
an stoppaði við töluna 13.
„Mér þykir fyrir því, að ég
færði yður ekki heppni. Ég vona
að ekki hafi verið um líf eða
dauða að tefla.“
Stúlkan hló. „Vissulega ekki
um lífið.“
„Um dauðann þá?“
Hún leit á hann. „Getur ver-
ið.“
„Segið mér frá því.“
Augu hennar virtust meta ein-
lægni hans.
„Ekki vitið þér, nema að ég sé
glæfrakvendi, sem held til í
spilasölunum og tæli karlmenn.“
„Ég ætla að hætta á það, og
bjóða yður upp á eitthvað að
drekka.“
ÁGÚST, 1955
45