Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 54

Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 54
stúlkuna. En henni var ljóst, að æskan umgekkst töluvert frjáls- legar en þegar hún var ung. Henni skildist nú, að þær höfðu ekki talað mikið um, hvað væri rétt og hvað væri rangt. Hún hafði haldið, að það vissi Mary af sjálfu sér. SVO skrifaði vinkona mín Mary bréf, og í því reyndi hún að útskýra hina efnislegu orsak- ir er liggja að baki hins hefð- bundna kynferðis. Hún útskýrði, hvemig sumir hlutir líkama okkar hafa margslungið tauga- samband við kynfærin, og eru því mjög tilfinninganæmir; í fyrsta lagi varirnar, þar sem aftur aðrir hlutar líkamans eru tilfinninganæmari vegna ná- lægðar sinnar við kynfærin. Hún útskýrði, að með þessu vekti og freistaði náttúran til þess að tryggja viðhald ættarinnar, án minnsta tillits til vilja eða til- hneiginga hvers einstaklings. „Þannig erum við sköpuð, sé- um við heilbrigð, og það er ekk- ert til að skammast sín fyrir. Undir vissum kringumstæðum myndu jafnvel beztu menn og konur láta undan þessum hvöt- um. Þess vegna verðum við að varast freistingarnar. Það er einnig þess vegna, að daður og blíðuatlot geta verið hættuleg, því vegna þeirra leiðast báðir að- ilar svo langt, að þá þyrstir eft- ir að halda enn lengra. Sú mann- eskja, sem ekki óskar eftir að sleppa fram af sér taumnum, verður því að forðast blíðuhót. Og það er einnig annað en þetta, sem taka skal með í reikn- inginn. — Manni ber að varast það, sem setur blett á mannorð hans, ef aðrir kæmust að því, og sem þess utan getur haft al- varlegar afleiðingar. Þegar þú eitt sinn verður í raun og veru alvarlega ástfangin, mun hin lík- amlega ást standa þér fyrir hug- skotssjónum sem eitthvað fagurt og heilagt. Það mun þér finnast, þegar maður sá, sem þú elskar, og einnig elskar þig, ber virð- ingu fyrir þér og finnst þú vera það fegursta, sem nokkru sinni hefur fæðzt í þessum heimi. Þá munuð þið bæði iðrast þeirrar auðfengnu gleði, sem þið félluð fyrir fyrrum. Sú ást er auðfeng- in, sem ekki er annað en fýsn. Ástarkenndin er annað og miklu meira en að fullnægja girnd. Hún skapar einlæga lags- mennsku, sem varir allt lífið, hún skapar heimili, gefur okkur börn, sem við elskum og vernd- um eins lengi og við lifum. Á umliðnum öldum hafa mennim- ir lært, að ást og gagnkvæm virðing verður að bera uppi hið 52 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.