Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 8

lan með sinni djúpu röddu. —
Carroll settist upp í rúminu.
Það var of seint að segja varn-
aðarorð við frú Nolan.
„Biðjið þér um hluti, þegar
þér lesið bænimar yðar, frú No-
lan?“ spurði Michael ákafur.
„Það geri ég.“ Panna heyrðist
falla á gólfið. „Margan óhreinan
stað hef ég séð um dagana, sem
var þó hreinn miðað við eldhús-
ið atarna,“ sagði frú Nolan. „Þið
hagið ykkur eins og villimenn,
vikurnar út í gegn. Hamingjan
hjálpi ykkur, ég segi ekki meir.“
„Færðu alltaf það sem þú bið-
ur um?“ spurði Michael.
„Það er nú undir ýmsu kom-
ið, býst ég við. Ég reyni nokk-
urn veginn að skilja, hvað það
er, sem minn góði Guð vill sjálf-
ur láta mér í té, og það bið ég
hann um — annað ekki.“
„Þannig fór ég að því að eign-
ast þennan hníf.“ sagði Michael.
„Hann hefur bæði lítið blað og
stórt blað, auk þess korktrekkj-
ara, og al til að stinga í leður.“
„Þú hlýtur að hafa beðið mjög
heitt og innilega,“ svaraði frú
Nolan. í rödd hennar heyrðist
samt enginn vottur undrunar.
„Ég bað bara Heil sértu Mar-
ía,“ sagði Michael, „en ég bað
fjarska hægt, á þann hátt, sem
pabbi sagði mér að ég ætti að
biðja.“ Andartak var Michael
þögull. „En í kvöld ætla ég að
biðja um eitt, sem raunverulega
er einhvers virði. Ég bað bara um
hnífinn til þess að vita, hvernig
færi. — Þegar þú kemur hingað
1 næstu viku, verður tekið á móti
þér af fleirum en mér og pabba.“
Frú Nolan varð hin önugasta
í röddinni, er hún spurði: „Ein-
hverri, sem verður komin í minn
stað, kannske?“
„Hún bjó hér hjá okkur pabba,
áður en þú komst,“ svaraði Mic-
hael, og rödd hans bjó yfir mikl-
um leyndardómi. „Og nú kemur
hún aftur.“
„Michael!“ hrópaði Carroll.
Michael hljóp á dyr. Hnífur-
inn gljáði í hendi hans. „Sjáðu,
hvað ég hef fengið,“ mælti hann.
„Ég var að sýna frú Nolan
hann.“
„Komdu hingað,“ skipaði Car-
roll. Þegar Michael var kominn
að rúmstokknum, laut Carroll
yfir hann og tók báðum hand-
leggjum utan um hann. Hann
hafði aðeins eitt við barnið að
segja, og það var ekki hægt að
segja nema á einn hátt, með því
að flýta sér og undirbúnings-
laust. „Mér þykir vænt um. að
þér líkar hann,“ sagði hann. „Ég
keypti hann handa þér hjá hon-
um Ramatsky í gærkvöldi. Þetta
var sá stærsti og fallegasti, sem
hann átti.“ *
6
HEIMILISRITIÐ