Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 48

Hann hóf að leiða hana fram-
hjá spilaborðum og í áttina að
barnum, en hún streittist á móti.
„Nei, ekki þangað inn, þaðan eru
aðeins einar útgöngudyr og mér
finnst ég vera í gildru. Við skul-
um fara inn í danssalinn."
Þau fóru inn í hinn stóra sal,
þar sem fólk dansaði evrópska
sömbu í ákafa. Hann lét hana
velja borð, innst inni í horni,
þaðan sem sá til inngangsins
inn í spilasalinn. Hann pantaði
drykki handa þeim.
„Þér eruð Ameríkumaður,“
sagði hún, „maður fer ekki eins
hjá sér með Ameríkönum. Þeir
eru svo vingjarnlegir.“ Hún
sneri koníaksglasi sínu. Hún
hafði litlar yndislegar hendur
og fallega handleggi — þeir voru
ávalir og örlítið sólbrenndir.
Trant leizt vel á hana.
„Ef til vill,“ sagði hún lágt,
„ef til vill getið þér hjálpað
mér.“
„Eru það peningar?“
„Nei, nei, það er ekki það. Það
er------mér þykir fyrir því, að
ég haga mér svona kjánalega.
Ég hef aldrei lent í þessu áður.
Eiginmaður minn . . .“
„Eiginmaður yðar?“
„Hann reyndi rétt áðan að
myrða mig.“ Hún fór hjá sér.
„Þetta eru mestu vandræði.
Hann er frá Brazilíu. Afar rík-
ur og af góðu fólki. En þegar
hann er drukkinn verður hann
óheflaður ruddi. Aðeins vegna
þess að ég fór út að sigla með
ungum Englending, sem er gam-
all kunningi minn, þá varð hann
brjálaður af afbrýðisemi. Við
búum 1 listisnekkju niður við
höfnina. Hann elti mig öskrandi
um allan klefann. Svo náði hann
í skammbyssu sína og hleypti
af. Hann hefði drepið mig. Hann
ætlaði sér það. Til allrar ham-
ingju var hún ekki hlaðin, og á
meðan hann leitaði að skotum,
tókst mér að sleppa.
„Hvenær var þetta?“ spurði
Trant.
„Fyrir fáum mínútum. Ég
flýtti mér hingað, því hér áleit.
ég mig örugga.“
„Og þúsund franka spilapen-
ingurinn?“
Hún yppti öxlum. „Ég var
hrædd. Ég verð að komast frá
Cannes. Ég má til. Þúsund
frankar var allt, sem ég var með
í töskunni. Það var ekki nóg til
þess að komast neitt. Ég fékk
þá kjánalegu hugmynd, að ef
ég spilaði og ynni. . . .“
Hún horfði yfir öxl hans í átt-
ina að dyrunum á spilasalnum
og óttasvipur varpaði skugga á
andlit hennar. „Standið þér
upp,“ sagði hún og tók andköf.
„fljótir. Horfið á mig. Látið eins.
46
HEIMILISRITIÐ