Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 8

þessum tíma dags, og því var
það ekki sjaldan, að Sista sett-
ist við borðið hjá Ben og fékk
sér kaffisopa. Svo töluðu þau
saman um allt milli himins og
jarðar. Um veðrið, um vegina og
um afkomuna hjá Ben. Hann
átti sjálfur vörubílinn, sem
hann ók, en hafði alls ekki hugs-
að sér að vera vörubílstjóri allt
sitt líf, jafnvel þó að hann hefði
sinn eigin atvinnurekstur.
Svo var það einn eftirmiðdag
þegar Ben var farinn, að Fanny
spurði Sistu: „Nú, er Benny ekki
búinn að stynja upp bónorðinu
ennþá?“
Sista roðnaði og sagði nei.
Þá sagði Fanny: „Benny er
voðalegur sleði og seinn að átta
sig,“ og hún bætti við: „En
kannske kærir þú þig ekkert
um það?“ Og þegar Sista roðn-
aði enn meir, hélt Fanny áfram:
„Þú ættir að reyna að „flikka“
þig svolítið upp, litla mín.“
Svo talaði hún innilega við
Sistu og sagði henni leyndar-
•dóminn um það, hvernig maður
færi að því að „flikka“ sig upp.
Sista var nú bara kvenmaður.
Þegar hún kom til vinnu næsta
fimmtudagsmorgun leit Andy
upp frá matseðlastaflanum, sem
hann var að skrifa, og starði
mállaus af undrun á Sistu og
mældi hana alla út. Roðagullið
hárið, sem féll í lokkum niður
um herðarnar, kolsvört augna-
hárin, þykka, rauða varalitinn
og háu hælana. Og Andy, sem
var vanur að æpa: „Halló,
Sista!“ sagði nú: „Góðan dag,
fröken Mason.“
Sista gekk á bak við til þess
að fara úr yfirhöfninni og mat-
sveinninn leit á hana augum
hins reynda manns. Lærlingur-
inn flautaði hátt og hvellt. Þeg-
ar hún kom aftur fram í veit-
ingastofuna kallaði einn af
fastagestunum í morgunkaffinu,
með munninn fullan af brauði:
„Þú ert búinn að fá nýja stúlku,
Andy!“ og annar sagði: „Heyrðu
vina, ertu upptekin í kvöld, ljúf-
an?“
Sista varð eldheit í framan.
En ekki af reiði. Þegar Fanny
kom nokkru seinna, of seint eins
og vanalega, leit Sista ákaft til
hennar í þeirri von, að hún sæi
votta fyrir viðurkenningarbrosi.
En áður en Fanny kæmi auga á
hana, sagði einn af bílstjórun-
um: „Jæja, Fanny litla! Nú
fyrst færðu einhverja sam-
keppni.“
Fanny kastaði til höfðinu og
sagði: „Taktu það rólega, vinur.
Ég veit ekki einu sinni hvernig
það orð er stafað.“ En augna-
bliki síðar hvíslaði hún að Sistu:
„Þú ert ógurlega sæt, vina. Þér
6
HEIMILISRITIÐ