Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 28

Glaður í bragði hafði hann kvatt
hótelstjórann, um leið og hann
gat þess, að hann myndi koma
eftir um það bil eina klukku-
stund til baka. En Briigger kom
ekki til miðdegisverðar. Hann
lét heldur ekki sjá sig síðari
hluta dagsins. Þá varð hótel-
stjórinn órólegur. Það hlaut eitt-
hvað að hafa orðið að gamla vin-
gjarnlega manninum.
Ef til vill hafði hann þurft að
taka sér langa hvíld, vegna þess,
hve veikburða hann var orðinn.
— Tilviljunin hafði hagað því
þannig, að hann, Haller leyni-
lögreglufulltrúi, hafði brugðið
sér í snögga ferð til hins rólega
fjallahótels. Varla hafði hann
setzt, þegar Lehman hótelstjóri
skýrði honum frá hinni löngu
fjarveru Briiggers. Þegar í stað
var hafin leit, sem þó bar ekki
árangur. Það tók að dimma, svo
að ákveðið var að bíða næsta
dags. Búizt var við hinu versta.
Loks, eftir magra stunda leit,
var gátan ráðin. Líkið fannst í
skurði í nærligjandi skógi, þakið
grenikvistum. Dauf fingraför sá-
ust á hvítum flibbanum. Sama
dag var aðstandendum Bruggers
tilkynnt látið í síma. Blöðin
birtu frásögn af því, sem gerzt
hafði. En lögreglan leitaði á-
rangurslaust í sex mánuði, unz
hún handtók Harry Schmied, og
hringur Brúggers kom í ljós.
Schmied þverneitaði öllu.
Fingraför hans voru ekki þau
sömu og voru á flibbanum.
Voru þau eftir aðstoðarmann
Schmieds? Eða vissi Schmied yf-
irleitt ekkert um málavöxtu?
Haller fulltrúi lyfti bollanum.
þarna var málinu komið, hugs-
aði hann, en hvernig myndi það
fara?
Þenna sama dag var Haller
fulltrúi mjög athafnasamur.
Eftir að hann hafði heiðrað
fjölda fornsala með heimsókn
sinni, kom hann til Theophil
Fabrizzi fornsala, sem hafði
hagnazt vel á alls konar braski.
Fabrizzi keypti allt, sem hugs-
azt gat. Hann kærði sig kollótt-
an um, þótt stolnir munir væru
meðal hinna ríkulegu vöru-
birgða hans. Aðalatriðið var, að
hann gæti talið lögreglusnuðrur-
unum trú um, að hann hefði
ekki sjálfur stolið hlutunum. —
Fabrizzi ætlaði einmitt að fara
að raka sig, þegar dyrnar opnuð-
ust og hljómmikil klukka sveifl-
aðist til. Hann bölvaði á ítölsku
og varð undrandi að heyra kunn-
uglegt svar. í skyndi dró hann
dyratjaldið til hliðar og gægðist
fram til að afsaka sig. Það lá við
að hann missti rakhnífinn.
„Góðan dag, Haller fulltrúi,“
26
HEIMILISRITIÐ