Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 24

Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 24
Aðalvandamálið næstu tíu dagana var það, hvort setja ætti hana aftur á skrá hættulega veikra sjúklinga. Það hefði sennilega verið gert, ef nokkr- ir ættingjar hefðu verið til að lilkynna það; því henni hrakaði enn. Svo bar það við einn dag, að Ambersley læknir sat þungur á svip við rúmið, virti fyrir sér, hvort þau hefðu enn einu sinni beðið lægri hlut í baráttunni. Það var vissulega ekkert frek- ara, sem læknisfræði fékk að gert, og í þetta sinn var ekki einu sinni garður fyrir hann að vinna 1. Hann leit um tómlegt, sótt- hreinsað herbergið, og augun staðnæmdust við þrjár sölnað- ar rósir í vasa á borðinu við rúmið. Þetta voru raunar upp- gjafarósir frá öðrum sjúklingi, en góðhjörtuð 'hjúkrunarkona hafði komið með þær þarna inn til að bæta ofurlítið upp á tóm- leikann. En þær gáfu Ambers- ley hugmyndina. Hann sló allt í einu á bæði hnén á sér og stóð upp. Þetta var þrem dögum áður en slík ös varð hjá blómasölun- um. Þá var Díana jafnvel hætt að opna augun, þegar komið var inn, og hún hlustaði ekki á það, sem sagt var við hana heldur. En það virtist óvenjulega gest- kvæmt hjá henni þennan síð- dag, og að lokum opnaði hún augun, og hélt þeim galopnum. Það var haugur af blómum allt umhverfis rúmið: bleikum rósum, rauðum rósum, dalíum, anemónum, krýsantemum. Nú opnaði hún munninn næstum eins mikið og augun. Ég hlýt að vera dáin, hugsaði hún: margar stúlkur fá aldrei blóm, fyrr en þær eru dánar! En svo tók hún eftir ferskjum á borðinu og bar eina upp að vörunum til að smakka á. . . . Sögulokin eru frá Ambersley lækni sjálfum. Ég hafði snúizt um öklann, og hann leit stöku sinnum inn til að líta eftir mér. „Er hún sönn?“ spurði ég, „sagan um stúlkuna og blómin í Cottage spítalanum?“ „O, já, hún er sönn!“ svaraði hann. „Það er ekkert að ná sér af veikindum, skilurðu. En að horfast í augu við lífið aftur, þegar öll sund eru lokuð, það er þrautin þyngri. Ég ásaka ekki aumingja stúlkuna. Hún hafði hætt öllu á tæpasta vað og stóð nú uppi allslaus og einmana.11 „En mig langar að vita ná- kvæmlega, hvað þú gerðir.“ „Setti auglýsingu í blað, vit- anlega. Það kostaði minna en að að hrúga í hana aureomycin 22 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.