Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 38

aðrar stúlkur. En þú heíur fallið
fyrir þessari Jenny, það er greini-
legt. En þú skalt gera þér grein
fyrir því, að ég verð keppinautur
þinn og þá skulum við sjá til,
hvorn hún velur!"
Hinrik þagði, en hugsaði sem
svo: Hún er þegar farin að þúa
mig og við töluðum mikið saman
á leiðinni hingað. Það verður
langt þangað til Páll kemst það
langt.
HEYSKAPNUM var lokið. Stóru
sætin voru öll komin inn í hlöðu
og þar fyllti heyið alla hlöðuna
upp í rjáfur.
Kvöld nokkurt gengu Hinrik og
Páll saman framhjá hlöðunni og
mættu þá Jenny. Hún hrökk við.
,,Æ, ég varð svo hrædd. Ég sá
ykkur alls ekki."
,,Það er líka svo dimmt hérna,"
sagði Páll og röddin var ísmeygi-
leg. ,,Svona lítil stúlka eins og
þú á heldur ekki að vera ein á
gangi í myrkrinu. Nú skal ég
passa þig." Hann greip í hönd
hennar og lagði af stað með
hana. Hún hló hvellt og sneri sér
við um' leið og veifaði til Hin-
riks.
Hann varð ofsareiður. Hnefar
hans kýttust saman og urðu að
sleggjum, sem vildu slá, slá! En
fæturnir vildu ekki bera hann að
markinu. Þungu tréklossarnir voru
36
eins og rígnegldir við jörðina,
hann varð að standa kyrr í sömu
sporunum og horfa á Pál hverfa
út að hliðinu með handlegginn
um mittið á Jenny, sem enn hló.
Hugur hans varð gagntekinn
hræðilegri hugsun og hann flýtti
sér frá hlöðunni og inn í her-
bergi kaupamannanna.
Á borðinu stóð gamla vekjara-
klukkan hans Páls. Það var þögn
í herberginu. Hann þaut eins og
óður maður að rúmi Páls og tók
þar niður gamla veiðibyssu af
veggnum. Hann leitaði í skúffu
Páls og fann þar skothylki. Eins
og í draumi gat hann opnað byss-
una og hlaðið hana. Hann beið
í æsingi á bak við dyrnar með
samanbitnar tennur. Ryðgaða
veiðibyssan skalf í höndum hans.
Nú heyrði hann Pál koma yfir
steinbrúna. Hann gekk inn um
ytri dyranr og raulaði danslag
fyrir munni sér. Hinrik heyrði
þegar hann fór úr jakkanum og
hengdi hann upp á snagann í
forstofunni. Svo tók hann í hurð-
ina og opnaði hana.
Hinrik tók andann á lofti og
lyfti byssunni. Svitinn draup af
andliti hans, hann sá aðeins
óljóst blátt skyrtubrjóst kaupa-
mannsins, en reyndi að beina
byssuhlaupinu þangað. Hann rak
upp hást óp og hleypti af.
Á næstu sekúndu þeyttist byss-
HEIMILISRITIÐ