Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 10

mikið um nauðsyn þess, að móð-
irin sjálf hugsaði um bamið fyrstu
ár þess, og þegar frúin vildi setja
barnið á bamaheimili og taka
aftur upp vinnu sína í verzlun-
inni, lagðist hann eindregið gegn
því.
Þau lentu í hörkurifrildi út af
þessu, og eftir því sem ég veit
bezt, rífast þau enn, en hún varð
samt eftir heima hjá barni sínu.
Læknar geta þannig verið erf-
iðir eiginmenn, en þeir hafa einn-
ig sínar góðu hliðar. Þeir geta
yfirleitt boðið konunni upp á gott
og myndarlegt heimili og þeir
njóta álits í samfélaginu, en það
er atriði, sem ekki skiptir svo litlu
máli fyrir konur. Það kemur líka
sjaldan fyrir, að læknir sé konu
sinni ótrúr, en ástæðan fyrir því
er fyrst og fremst sú, að hann
hefur engan tíma til þess að til-
biðja aðra guði. Auk þess tekur
hann verkefni sitt alvarlega og
kærir sig ekki umað spilla álití.
sínu með stundarævintýri.
Oftast er læknirinn mjög stolt-
ur yfir konu sinni, því að ef hann
hefur gifzt hinni réttu, er það fyr-
irmyndar kvenmaður. Hún er
skilningsgóð, þolinmóð, aldrei
afbrýðissöm út í vinnu hans, og
sættir sig við að bíða eftir þeim
fáu augnablikum, sem þau geta
verið ein saman.
„Maður á að leita konunnar,"
segir franskt spakmæli. Og að
baki ótrúlega margra kvenna ber
að leita konunnar, sem hefur gert
starf manns hennar mögulegt án
þess að hafa nokkru sinni fengið
nokkra viðurkenningu-fyrir.
(1 næsta hefti:
Læknir á sakborningabekk.)
=s$ss=
A hœttu?in-ai~ stund -
Við vorum á æfingaflugi og nýbúnir að hefja okkur til flugs.
Ég var vélamaður og var að herða skrúfu, sem mér fannst laus,
þegar ég tók eftir að annar hreyfillinn stóð í ljósum loga. Með skrúf-
lykilnn í höndum sneri ég mér við, sló laust á öxlina á flugmann-
inum og sagði: „Það er kviknað í hjá okkur.“
Honum tókst fljótlega að koma okkur örugglega niður á jörð-
ina. Skömmu síðar sat ég og sagði undrandi áheyrendahóp frá
snarræði mínu og rósemi á hættunnar stund. Rétt í því komu tveir
hjúkrunarliðar með sjúkrabörur á milli sín. Á börunum lá flugmað-
urinn. „Hvað er eiginlega að honum?“ spurði ég undrandi.
„Brotið herðablað," hljóðaði svarið.
8
HEIMILISRITIÐ