Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 22

Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 22
þjóta gegnum loftið eins og lýs- andi ör. Löðrið steig upp eins og glitrandi- fossfall um leið og hún rauf yfirborðið og hvarf undir vatnið. Andartaki síðar skaut henni upp aftur og hún synti með sterkum, rólegum sundtökum að bakkanum. Hún hristi höfuðið þóttalega. Þetta var í fyrsta sinn, sem hann hafði séð aðra en bað- verði gistihússins stökkva af háa brettinu, sem aðeins var notað við sýningar, og það hafði verið eitthvað bíræfið við fífldirfsku ungu stúlkunnar — eitthvað, sem kom honum til að finnast hann gamall, þó hann væri ekki nema tuttugu og fimm ára. Stúlkan skellti upp úr, þegar hún sá undrunarsvipinn á andliti Johns og gekk frjálsmannlega í áttina til hans. ,,Það skemmtileg- asta, sem ég veit, er að stinga mér í kalt vatnið," sagði hún, og hann sá nú, að hún var mjög fögur í nærsýn. „Viljið þér ekki reyna? Komið þér með!" Hann kynnti sig dálítið óframfærinn. „Nafn mitt er John Cummings. Lögfræðingur.'' „Ég heiti Kay Baines," svaraði hún. „Ég bý ekki hér á gistihús- inu. Ég leigði mér bara klefa til þess að reyna stökkbrettið." „Þá eruð þér ef til vill dóttir Everet Baines?" spurði John. Baines var þekktur húsameistari, 20 sem byggt hafði heilmörg há- nýtízkuleg milljónera-lystihús við Palm Beach. Hann var einnig kunnur fyrir sinn taumlausa skapofsa, konur sínar, sem allar voru yngri en hann og tilhneig- ingu sína til áfengisdrykkju. Hún kinkaði stuttarlega kolli og hélt áfram: „En þér lítið bara alls ekki út fyrir að vera lögfræð- ingur. Það er eitthvað við það, hvernig eyrun á yður sitja, sem segir mér, að þér hljótið að hafa annaðhvort listamanns- eða æfin- týrablóð í æðunum." John hló. Þetta var þó glettin stúlka! Þau fóru að rabba saman og það endaði með því, að Kay gat narrað hann alla leið upp á brettið. Það var ennþá hærra en hann hafði haldið. Hann hélt sér dauðahaldi í veikbyggða rimlana og þorði varla að líta niður. Ósjálfrátt rétti hann út hendina til þess að halda aftur af Kay, en hún var þegar stokkin. Löðrið reis upp eins og gosbrunnur, þegar hún snerti vatnsflötinn. Skömmu seinna skaut hún upp kollinum á ný og veifaði til hans. „Jæja, komið þér nú!" John fann sjálfur, að hann var aumlegur ásýndum. An þess að gera sér fyrirætlanir sínar ljósar, dró hann djúpt inn andann og kastaði sér út í tómið í bága við alla heilbrigða skynsemi. Það HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.