Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 64

um, sem skar hana upp og hann
hafði sína eigin aðstoðarmenn.
Það var ekkert af föstu starfsfólki
sjúkrahússins. Eg vann einu sinni
í taugasjúkdómadeildinni hjá
Ellsworth og þess vegna var ég
hjúkrunarkona Linette eftir upp-
skurðinn." Hún bætti við þrá-
kelknislega. ,,Ohver vissi ekki
neitt um þetta, hreint ekkert."
Jim leit á hana og brosti. „Það
skyldi þó aldrei vera, að þú værir
ástfangin af þessum Lord?"
„Ég! Láttu ekki eins og kjáni."
Rona fann, að hún roðnaði.
„Hann er ágætur maður, en hann
— hann fer meira í taugarnar á
mér en nokkur annar maður.
Þrátt fyrir það, kæri ég mig ekki
um, að þú grunir hann um morð,
sem ég veit, að hann hefur alls
ekki framið."
„Rauðhærðir ungir læknar geta
framið morð rétt eins og allir aðr-
ir, og vafalaust betur." Jim brosti
enn, en það var ekkert gleðibros.
„Þú segir, að Lord hafi ekki kom-
ið nálægt uppskurðinum á ungfrú
Clint. En hann þekkti hana og frú
Broderick úr samkvæislífinu, er
það ekki?"
„Hann var oft í samkvæmum
hjá þeim."
„Var hann að reyna að verða
sér úti um peninga til rannsákna
seinna eða var hann að eltast við
ungfrú Clint?" spurði Jim allt í
einu. „Mér er sagt, að hún sé
mjög myndarleg stúlka. Ég hef
líka heyrt að hún sé mikið með
syni Draytons landsstjóra. Segj-
um að Lord hafi vonast til þess
að ná í ríkan erfingja, en hafi
orðið uppvægur, þegar hann
missti hcma út úr höndunum á
sér, og komizt að þeirri niðurstöðu,
að hann gæti þá alltaf reynt að
hafa eitthvað út úr gömlu kon-
unni . .
Hann þagnaði þegar dymar
opnuðust og Ellsworth kom inn.
(Framhald í næsta hefti)
„Góðan daginn, ég er ósýnilegt
maðurinn." — „Eg líka. Það gleð-
tir mig að sjá yður!!"
62
HEIMILISRITIÐ