Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 32

Heimilisritið - 01.08.1956, Blaðsíða 32
kollinn á henni og hneppti hann. Svo lét hún Jönu aftur í grindina. ,,Svona, litla mín, leiktu þér nú, meðan ég hjctlpa pabba þínum að taka til héma." Hún rétti Jönu gúmmíönd og brosti til mín. „Auð- vitað kann ég að meðhöndla böm, ég er hjúkrunarkona. Ég vinn í lækningastofu núna, en ég hef unnið í barnadeildum fjög- urra spítala síðastliðin sjö ór.'' ,,Sjö ór! Þú getur ekki verið meira en tvítug," andmælti ég. „Tuttugu og þriggja. Ég laug til um aldur og byrjaði að læra sextón óra." Hún fór fram í eld- húsið, setti á sig svuntuna, sem ég hafði tekið af mér, og byrjaði að þvo upp. „Það þarf karlmann til að koma slíkri óreiðu á hlut- ina." Ég fylgdi henni eftir að vaskin- um. Ég vildi vera sem næst þess- ari lífsglöðu og hressilegu stúlku. „Æ, ég gerði það nú ekki einsam- all," sagði ég. „Ég naut góðrar hjálpar fjögurra lítilla pottorma." Mér leið vel. Það var í fyrsta sinn í fimm mánuði, að mér leið reglulega vel. Eftir hálftíma var allt í röð og reglu, krakkamir komu heim úr sunnudagaskólan- um og skiptu um föt, og nú töluðu þau hvert í kapp við annað við þessa nýju vinstúlku, sem kunni að tala við þau og hlusta á þau. Þegar miðdegisverðartími kom, tókum við fullan kassa af brauð- sneiðum, kökum og öðm góðgæti og fórum niður í gjána bak við götuna okkar. Sara og tvíburarnir grófu holur og klifruðu um gjá- vegginn í klukkutíma. Síðan gengum vð öll heim. Ég sá, að Goldy hafði skilið eftir lítinn, grá- an bíl á stígnum. Ég hafði aldrei vitað krakkana eins þæga að hátta, ekki einu sinni meðan Eli- nóra var til að stjóma þeim. Það var ekki um að villast, að Goldy kunni lagið á bömum. Hún sagði mér, hvernig hún hefði kynnzt föður mínum. Hún fór til Flórída að leita sér atvinnu og stanzaði við bensínsöluna, þar sem hann hefur unnið, síðan hann varð svo gigtveikur í höndimum., að hann varð að hætta við smíð- ar. Þau tóku tal saman um ýmsa staði, því hún heyrði á málfari hans, að hann væri innflytjandi til Ameríku, og þá sagði hann henni frá Texas, þar sem sonur hans ætti heima. „Við töluðum aðeins saman fjórum sinnum," sagði hún. „En ég varð ekkert hrifin af af þeim störfum, sem ég gat fengið í Flórída, svo mér datt í hug að skreppa hingað og hér er ég komin." Já, hugsaði ég, hingað ertu komin. Mér fannst ég hafa þekkt hana árum saman. Sá sviði, sem ekki hafði horíið úr brjósti mér í 30 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.