Heimilisritið - 01.06.1957, Qupperneq 44

örvæntingarfullur skipunartónn
í rödd hans.
„Hans . . .“
„Farðu,“ hvíslaði hann. —
„Flýttu þér. Hver mínúta er
dýrmæt.“
„Hans, má ég segja — þökk?“
„Farðu,“ hvæsti hann út á
milli tannanna og sneri baki við
henni.
Þegar hún stóð úti á götunni,
vissi hún ekki hvaða stefnu
skyldi taka. Sex klukkustundir.
Hún leit á úrið sitt: Klukkan
var nákvæmlega tvö. Klukkan
átta yrði hún að vera komin af
landi burt. En hvernig? Nú var
auðvitað búið að handtaka allan
flokkinn og hún gat ekki leitað
til nokkurs manns. Hún efaðist
ekki um það, að Schacter myndi
beita öllum brögðum til að kló-
festa hana, þegar þessar sex
stundir væru liðnar, ef þetta var
þá ekki allt saman gildra, sem
hann hafði tælt hana í. Hún
beygði til hægri og gekk af stað.
Er hún hafði gengið nokkra
stund, kom hún að sjálfvirkum
síma, þar sem hún nam staðar
og leit við, — ef til vill í tuttug-
asta skiptið — til að vita hvort
nokkur veitti henni eftirför. En
gatan var mannlaus með öllu.
Átti hún að hringja til Michaels,
flokksforingjans hennar? Væri
búið að handsama hann, myndi
enginn svara henni og væri hann
hins vegar frjáls ferða sinna. . . .
Hún smaug inn í klefann tók tí-
eyring úr töskunni, lét hann
detta inn um rifuna, bað um
símanúmer Michaels og beið svo
full eftirvæntingar. Hún heyrði
hringingarnar og var alveg að
missa alla von, þegar loks ein-
hver svaraði og hún þekkti óðar
rödd Michaels. — „Michael,
Michael," hrópaði hún og það
var sem létt væri af henni þungu
fargi. — „Ó, guði sé lof . . . ég
hélt að þú værir ... Ertu þarna?“
„Auðvitað er ég hérna. Hvað
í ósköpunum viltu mér eiginlega
um þetta leyti sólarhrings?“
„Ertu einn heima?“
„Róbert er hérna hjá mér.
Hvað hefur eiginlega komið fyr-
ir?“
Hún var í svo æstu skapi, að
hún átti erfitt með að segja hon-
um að hún þyrfti nauðsynlega
að hitta hann undir eins. Meira
gat hún ekki sagt að svo stöddu.
Þau ákváðu að hittast á næstu
S-brautarstöð eftir hálfa klukku-
stund.
Hún hafði biðið nákvæmlega
eina mínútu á brautarstöðinni,
þegar bifreið ók framhjá henni,
og nam staðar skammt fi'á. Hún
þekkti óðar hávaxinn líkama
Michaels og ljósan yfirfrakka
Róberts, þegar mennirnir tveir
42
HEIMILISRITIÐ