Heimilisritið - 01.06.1957, Page 46

ÞAU VORU næstum tvær
klukkustundir á leiðinni upp til
Dronninglund, þar sem ,,Kofinn“
var. Það var ekki mikið talað á
leiðinni, nema hvað Michael
hugsaði nokkrum sinnum upp-
hátt: — „Jafnvel þótt þeir hafi
sett þumalskrúfur á Hugo, þá
hefur hann ekki sagt þeim
neitt.“ Enginn svaraði.
Eva reyndi að hvílast. Hún
fann ekki til kulda lengur, en
var alveg dauðþreytt. „Kofinn“
var raunverulega sumarbústað-
ur, sem stóð dálítið afskekktur,
nokkurn spöl frá veginum, um-
kringdur furutrjám. Á síðast-
liðnu hálfu ári höfðu allmargir
flóttamenn verið fluttir þaðan,
yfir til Svíþjóðar. Fiskimaður,
sem heima átti þar skammt frá,
hafði lánað farkost sinn til slíkra
ólöglegra flutninga, fyrir góð
orð og nokkurt endurgjald.
Róbert flýtti sér þegar á fund
fiskimannsins en Eva og Michael
létu bifreiðarstjórann snúa aft-
ur til borgarinnar og gengu sjálf
til „Kofans“.
„Ætlið þið líka að koma með
yfrum?“ spurði Eva, er þau
höfðu kveikt á rafmagnsofnin-
um.
„Nei, fyrst um sinn hef ég nóg
að gera hér við að endurskipu-
leggja flokkinn,“ svaraði Micha-
el um leið og hann dró vélbyssu
44
upp um gat á gólfinu, sem var
vandlega hulið með sléttum
borðum.
Róbert kom aftur að vörmu
spori og sagði að skipstjórinn
hefði reiðst því mjög að vera
vakinn svona snemma, en hefði
samt lofað að verða ferðbúinn
að hálfri stundu liðinni. — „Þá
verður klukkan orðin hálf sjö,“
sagði Eva. — „Schacter hefur
víst ekki búizt við því, að við
yrðum svona snör í snúningum.“
Michael sendi Robert út að
garðshliðinu, til þess að standa
þar á verði, en settist hjálfur við
gluggann með vélbyssuna í
höndum. Það voru 1 mesta lagi
liðnar tuttugu mínútur, þegar
þau heyrðu skyndilega æsta
rödd Róberts fyrir utan og á
næsta andartaki stóð hann í dyr-
unum: — „Það kemur bifreið ak-
andi mjög hægt, hingað upp að
húsinu,“ hrópaði hann. — „Ég
sá ekki hvað margir voru með
henni.“
„Þá hefur blóðhundurinn svik-
ið okkur, samt sem áður og geng-
ið á gefin heit!“ hrópaði Micha-
el. — „Róbert, þú stendur hérna
við gluggann og skýtur, þegar ég
gef þér merki! Eva taktu þessa
skammbyssu og tæmdu skot-
hylkið í hausana á þessum djöfl-
um. Ég hleyp upp á loft og sendi
þeim heitar kveðjur út um
HEIMILISRITIÐ