Heimilisritið - 01.07.1957, Page 51

hann að koma með skjölin, sem
vörðuðu viðskiptin við Jörgen-
son?
„Gott kvöld, Martin,“ sagði
Tom, þegar Martin gekk inn í
stofuna eftir að hafa farið úr
regnfrakkanum og hengt hann í
forstofuna.
„Ert þú einn heima?“ spurði
Martin, um leið og hann gekk
hægt að ruggustól gamla manns-
ins.
„Ég hef verið aleinn dögum
saman. Mary er farin að heim-
an. Hún býr hjá frænku sinni.
Hún vildi ekki verá hér, eftir að
ég bannaði henni að giftast
Pétri.“
„Pétur er ekki svo afleitur.“
„Hann á enga peninga og enga
framtíð fyrir sér.“
„Ef þú tækir hann inn í firm-
að, er ég viss um, að hann myndi
reynast duglegur."
„Þú veizt vel, að hann vill það
ekki. Ég hef boðið honum starf,
en hann vill sjá um sig sjálfur,
og það getur hann ekki.“
„Það bendir þó til, að hann
hafi sjálfstæðan vilja!“
„Má ég líta á blaðið þitt,
Martin?“
Martin sótti blaðið í frakka-
vasa sinn, gamli maðurinn tók
það og leit á fyrirsagnirnar með
undarlegu augnaráði. Svo lagði
hann það frá sér á borðið og
sagði: „Það er ekkert minnzt kr
að Jörgenson sé farinn á hausinn
í þessu blaði.“
„Er Jörgensen farinn á haus-
inn?“
„Já, ég fékk að vita það hjá
einum samstarfsmanni þínum í
morgun. Sá hinn sami sagði mér
líka dálítið frá . . . eigum við að
kalla það undarleg viðskipti,
sem hafa átt sér stað milli þín
og þessa firma!“
„Hvað áttu við?“ spurði Mart-
in.
„Ætli þú vitir ekki, hvað ég á
við?“
„Áttu við, að þú sakir mig
um . . .?“
„Finnst þér ekki, að þú ættir
að vera hreinskilinn nú?“
„Hreinskilinn um hvað?“
spurði Martin æstur. Honum var
nú ljóst, að Tom hafði upplýs-
ingar, sem gátu eyðilagt framtíð
hans.
„Ef maður er kurteis, kallar
maður það víst lán, en eigum við
ekki að tala blátt áfram og kalla
það bara svik og fjárdrátt!“
Martin leit hatursaugum á
gamla manninn.
„Jæja, hvað hefurðu hugsað
þér að gera?“ spurði Tom.
Martin svaraði ekki. Hugur
hans var í uppnámi. Hann hafði
ekki nokkur tök á að greiða sjóð-
þurðina aftur, og hann vissi, að
HEIMILISRITIÐ
49