Heimilisritið - 01.02.1958, Qupperneq 23

hafði hún einungis umgengizt
roskna stjórnmálamenn og fræði-
menn, og nú varS hún ástfangin
upp fyrir bæSi eyru.
OrSrómur komst á kreik. ÞaS
var sagt, aS hann hefSi orSiS
elskhugi hennar, jafnvel aS hún
hefSi eignazt tvö börn meS hon-
um. En þessi stolti þjóShöfSingi
vildi aldrei viSurkenna ást sína
opinskátt, og svar hennar viS
orSróminum var aS velja honum
eiginkonu og senda hann aftur
til Parísar.
VILDI VERA EIN UM SITT
Smám saman fór Kristín aS
taka upp karlmannaháttu og
klæSaburS, sem hún varS fræg
fyrir.
í fataskáp hennar var aSallega
reiSfatnaSur meS karlmanns-
sniSi. Hún hældi sér af því, aS
þaS tæki sig aSeins fimmtán
mínútur aS klæSa sig, þvo sér
og greiSa. FurSuleg játning á
þessum tíma, þegar tildriS var
fyrir öllu hjá fína fólkinu.
RáSgjafar hennar hvöttu hana
til aS giftast og sjá landinu fyrir
ríkiserfingja. Henni var meinilla
viS þá tilhugsun og hún gekk
fram af stjórnmálamönnunum
meS því aS lýsa því yfir, aS hún
hefSi viSbjóS á hjónabandi og
ætlaSi aS verSa ógift alla ævi.
Þessi yfirlýsing olli mikilli
furSu og gerSi hana óvinsæla.
AS lokum féllst hún á þaS, held-
ur en giftast, aS segja af sér kon-
ungdómi og eftirláta hann frænda
sínum.
SíSasta stjórnarverk hennar var
aS sleppa öllum hættulegum
glæpamönnum úr fangelsi.
Eftir afsögnina lét Kristín
klippa hár sitt stutt, eins og karl-
maSur. „KlippiS þaS stutt,
sagSi hún. ,,Ætti ég, sem hef af-
salaS mér hásæti, aS syrgja hár-
iS?“
Klædd einsog karlmaSur, und-
ir nafninu Dohira greifi, yfirgaf
hún SvíþjóS og hóf ferSalög og
ævintýri, sem urSu til aS vekja
mikil hneyksli, hvar sem hún fór.
— Jafnvel fyrsta utanlandsferS
hennar vakti umtal. Hún hafSi
tekiS kaþólska trú og ákvaS aS
heimsækja páfa.
HÝDDI ÞJÓNANA
RíSandi á hesti hélt hún inn
í Róm, búin eins og valkyrja. í
annarri ferSinni heilsaSi hún upp
á páfa óhrein í framan, ógreidd
og meS sjal utan yfir karlmanns-
búningnum.
Hún hafSi meS sér undarlegt
samsafn fylgdarmanna, og þeg-
ar henni mislíkaSi, hýddi hún
þjóna sína meS hestasvipu. —
,,Sirkus“ Kristínar olli vandræS-
um, hvar sem hún sýndi sig, og
HEIMILISRITIÐ
21