Heimilisritið - 01.02.1958, Síða 27

ennið með því að klippa hárið
fremst á enninu, lýstu á mér hár-
ið þangað til það var orðið tungl-
skinslitt. Þeir breyttu lögun augn-
háranna og létu mig nota ljósari
varalit og mjög lítinn augna-
brúnalit.
Svo þurfti ég að máta nýja
kjóla og önnur föt fyrir hlutverk
mitt í fyrstu myndinni, sem ég
lék í fyrir Fox, en hún hét ,,The
Girl Can’t Help It“. Þeir gátu
ekki breytt mér í einhverja granna
og ólánlega lengju, sannleikurinn
er sá, að ég er eins og stunda-
glas í laginu, og við því er ekkert
að gera. Nú, og hvern langar svo
sem að gera eitthvað við því ?
CHARLES LE MAIRE, sem
er tízkusérfræðingur hjá Fox og
sér um allan klæðnað kvenna
hjá félaginu, ákvað að reyna
ekki að breyta þeirri staðreynd,
að ég er meira en helmingi gild-
ari um brjóstið en mittið, og hann
ákvað líka að leggja áherzlu á
,,fiðrildamjaðmirnar“ á mér,
eins og hann kallaði það, svo að
ég yrði ekki ofhlaðin að ofan.
Le Maire hefur klætt svo að segja
öll stóru nöfnin í kvikmynda-
heiminum, og hann lét hafa það
eftir sér, að ég væri betur vaxin
en allar hinar.
Það voru allir dásamlegir við
mig í kvikmyndaverinu og það
var komið fram við mig eins og
ég væri stjarna. £g fékk sérstaka
stúlku, sem var eins konar tví-
fari minn, eigin hárskera og sér-
stakan mann, sem sá um að fegra
mig og snyrta, og hárgreiðslu-
konan mín, sem hét Doris, var
búin að gera litað hárið á mér
silkimjúkt á nokkrum vikum.
Fólk ávarpaði mig Fröken Mans-
field og ef ég hefði kært mig um
— sem ég gerði reyndar ekki,
hefði ég getað lagt mig á legu-
bekknum í búningsherberginu
mínu þar til allt og allir voru
reiðubúnir að taka atrioin, sem
ég átti að koma fram í.
Eg vissi samt sem áður, að það
var ekki þetta, sem gerði mig að
stjörnu. í fyrsta skiptið, sem mér
fannst ég komast eitthvað áfram
sem leikkona, var þegar ég fékk
hlutverkið í Rock Hunter á
Brodway. Þegar sýningunni var
lokið, fóru allir leikararnir út
bakdyramegin. Þar var alltaf
hópur af fólki, sem var að bí$a
eftir mér! Þarna stóð ég og skrif-
aði nafnið mitt fyrir fólkið, en á
meðan gengu hinir leikararnir
framhjá og enginn tók eftir þeim.
Það var þá, sem ég vissi að ég
var orðin stjarna.
Það leið heldur ekki á löngu
þar til setja varð 10 lcgregluverði
við bakdyrnar á leikhúsinu. Oft
var ég upptekin við að skrifa
HEIMILISRITIÐ
25