Heimilisritið - 01.02.1958, Page 28

nafnið mitt fyrir aðdáendur mína
þegar ég heyrði vörð laganna
segja: ,,Þér verðið að halda á-
fram, ungfrú Mansfield, þér
valdið umferðartruflun.“ O, hvað
mér þótti vænt um aðdáendur
mína. Þá fyrst vissi ég að ég var
orðin stjarna og var að komast
áfram í lífinu.
Eg var farin að skilja hvað
ýmsir leikarar áttu við, þegar
þeir sögðu að það væri einmana-
legt að vera á hátindinum. Allt
í kringum mann voru andlit, ekk-
ert nema andlit, fólk, sem vissi
hvað ég hét, hvað ég var þung,
hvað ég var gild um mittið, hvað
ég borðaði, hvað mér líkaði vel
og hvað illa . . . og allt vantaði
þetta fólk eitthvað. Það vildi láta
mynda sig með mér. Það vildi
eiga viðtal við mig, að ég kæmi
í veizlu til þess, að ég væri við
þegar verzlun væri opnuð, að ég
léti taka mynd af mér í fötum
þess . . . og ég veit ekki hvað.
Það biður mann um lán og mað-
ur getur ekki neitað, því fólkið
veit að maður á peninga.
FOLKIÐ vill hafa svo mikinn
eignarrétt yfir manni, að það
renna á mann tvær grímur. —
Hvaða jábræður eru þetta ? —
Hverjir eru þessir vinir mínir ?
Ef til vill er þetta ástæðan fyrir
því að ég hef svo mikið dálæti
á húsdýrum. Takið hund til dæm-
is. Hundinum er alveg sama hver
þú ert eða hvar þú átt heima, í
höll eða hreysi, hann óskar ekki
eftir nema einu — ást þinni og
umhyggju.
Og það er meira. Maður verð-
ur alltaf að vera vel klædd, —
snyrtileg í framkomu og skemmti-
leg í umgengni, og maður má
aldrei koma fram eins og maður
á að sér, hvorki opinberlega né
í einkalífinu. Allt, sem maður
segir, kann að vera haft eftir
manni, rétt eða rangt. Ef maður
sést með einhverjum karlmanni,
er undir eins sagt að þar sé ást-
arævintýri í uppsiglingu eða
hneyksli, jafnvel þótt sambandið
sé í alla staði saklaust og jafn-
vel hreinasta tilviljun.
En ég er ekki að kvarta. Átján
mánuðum áður hafði ég verið að
berjast við að fá eitthvert smá-
hlutverk, barizt við að borga
reikninga, sem hlóðust upp, og
reyna að ala upp barnið mitt.
Ég vann mér smávegis inn með
því að selja sælgæti og sígarett-
ur í litlu kvikmyndahúsi í Holly-
wood, og ég man hvernig karl-
menn biðu við afgreiðsluborðið
og reyndu að fá mig til þess að
koma út með sér. Ég minnist
þess lika, að Fox-félagið greiðir
mér 1500 dollara á viku í kaup
og þegar ég íhuga þetta allt, held
26
HEIMILISRITIÐ