Heimilisritið - 01.02.1958, Qupperneq 40

mikið niðri fyrir. „En — ég skal
reyna aS láta þig í friSi, Betsy.“
Ég kom ekki upp nokkru orSi.
Ég kinkaSi aSeins kolli. Þegar
hann hleypti mér út fyrir framan
húsiS heima fór ég beint í rúmiS
alveg ringluS. Ég lá þar og endur-
lifSi hvert augnablik, sem ég
hafSi veriS meS Clem. Daginn
eftir var ég enn ringluS og gekk
um eins og í draumi. ÞaS hafSi
svo margt komiS fyrir mig á svo
stuttum tíma. Mér fannst ég vera
innilega ástfangin í fyrsta sinn
og þaS af kvæntum manni. Ég
sagSi viS sjálfa mig, aS ég mætti
aldrei sjá Clem framar — en í
hvert sinn, er ég fór út fyrir húss-
ins dyr, litaSist ég um eftir hon-
um.
í tvær langar vikur sá ég hann
ekki í eitt einasta skipti, en aS
þeim tíma liSnum voru allar mín-
ar taugar gengnar úr skorSum. A
laugardag fór ég í póststofuna og
þegar ég kom aS dyrunum var
Clem aS koma þaSan út. ViS
stóSum grafkyrr og horfSumst í
augu og heitur straumur fór um
mig alla.
,,Ég verS aS hitta þig. í kvöld
— á sama sta8,“ sagSi hann.
Hann hraSaSi sér burt, og ég
var svo hamingjusöm, aS mig
langaSi mest til aS syngja.
Mér tókst aS komast út þetta
kvöld án þess aS vera spurS,
hvert ég ætlaSi, og hélt niSur á
veginn þar sem ég hitti hann meS
stelpunum. Hann beiS í bílnum
og um leiS og ég var kominn upp
í hann ók hann af staS. ViS héld-
um beint á staSinn, þar sem hann
hafSi stöSvaS bílinn síSast, þeg-
ar viS vorum saman.
ViS féllumst í faSma eins og
viS gætum ekki án hvors annars
veriS augnablik lengur. — ViS
föSmuSumst fast, hungraSar var-
ir okkar mættust og handleggirn-
ir hertu á takinu. Ég veit ekki
hve lengi viS gleymdum stund
og staS. . . .
,,Ég hefSi aldrei átt aS koma
hingaS —“ stundi ég aS lokum.
,,Ástin mín, hvaS eigum viS
aS gera?“ spurSi hann mig þá.
..Eg er vitlaus í þér. SegSu, aS
þú elskir mig.“
,,Ég elska þig,“ sagSi ég hálf-
grátandi. ,.En hvernig getum viS
hitzt oftar ? Einhver hlýtur aS sjá
okkur.“
Hann þerraSi blíSlega af mér
tárin. ,,Betsy, viS gætum fariS í
sumarbústaSinn, sem ég hef um-
sjón me3,“ sagSi hann. „ÞangaS
kemur enginn. HvaS segir þú um
þaS ?“
Ég hugsaSi um, hvernig þaS
yrSi aS vera ein meS honum á af-
viknum staS, þar sem viS yrSum
örugg. Þetta virtist alveg upplagt,
svo viS gerSum okkar áætlanir.
38
HEIMILISRITIÐ