Heimilisritið - 01.02.1958, Síða 43

höfum ekki gert neitt rangt —
þetta er ekki réttlátt.“
Jafnvel þá neitaði ég að sjá,
hvað ég hafði hagað mér illa
vegna þess, að ég gat ekki hugs-
að mér að segja skilið við Clem.
Það sem verra var, ég var að
spyrja sjálfa mig til hvers það
væri að verjast honum, þegar
fólk hélt þá þegar, að ég hefði
gengið of langt. A sama augna-
bliki drukknaði síðasti votturinn
af varkárni minni í ofsareiði.
Clem og ég gengum beint að
bílnum hans, sem stóð á bíla-
stæðinu við skólann og stigum
upp í. Við lögðum á flótta þetta
kvöld — á flótta frá öllum. Ef
fólkið ætlaði að hefna sín á okk-
ur fyrir það að vera saman, til
hvers vorum við þá að forðast
það, sem við vildum, þörfnuð-
umst, stefndum að ?
Við féllumst í faðma um leið
og við vorum búin að loka hurð-
inni á sumarbústaðnum. Kann-
ske vissi ég þá þegar, að í þetta
skipti, var ekki hægt að hætta
við neitt.
ÞAR sem við láum þarna sam-
an á stóra legubekknum gleymd-
um við öllu nema ást okkar. Ég
gaf mig honum á vald í sælu-
draumi. Að lokum fengu tilfinn-
ingar okkar útrás eftir allar and-
vökunæturnar.
Það var orðið áliðið þetta
kvöld, þegar Clem ók mér heim.
Ég var hálfsofandi; ég hafði ekki
enn gert mér grein fyrir því, sem
ég hafði gert. Clem stanzaði
skammt frá húsinu heima.
„Einhver er ennþá á fótum
hjá þér,“ sagði hann.
Eg starði á ljósin á neðri hæð-
inni. ,,Þau hljóta að vaka eftir
mér. Þau halda, að ég sé á ball-
inu,“ sagði ég:
,,Annað kvöld ?“ spurði hann
um leið og hann kyssti mig.
Eg kinkaði kolli og kvaddi
hann með kossi svo hann gæti
fundið svarið með vörunum. Ég
fór út úr bílnum og gekk að hús-
inu.
Ég var að ganga upp þrepin
með hugann allan við það, sem
gerzt hafði, þegar útihurðin opn-
aðist og faðir minn stóð í gátt-
inni. Hann var þungbúinn á svip.
,,Hvar hefur þú verið ?“ þrum-
aði hann.
Hann vék til hliðar og benti
mér að fara inn. 1 ganginum stóð
móðir mín með grátbólgið andlit.
,,Hvað er að ?“ spurði ég með
öndina í hálsinum. ,,Eg fór á
ballið —“
,,Þú varst ekki lengi þar!“
hrópaði mamma.
Faðir minn skellti útidyrahurð-
inni og sneri sér að mér. ,,Við
fengum gest í kvöld,“ sagði hann
heimilisritið
41