Bændablaðið - 07.02.2013, Blaðsíða 44

44 Bændablaðið | Fimmtudagur 7. febrúar 2013
Íslensk hönnun
Kristín Sigfríður Garðarsdóttir
keramiker á og rekur vinnustofuna
Stúdíó Subba í Hamraborg í
Kópavogi. Hún vinnur mest með
postulín en einnig hefur komið
glerlína á markað undir hennar
merkjum. Kristín er mest þekkt
fyrir nýstárlega bollagerð en
einnig hefur hún verið dugleg í
gerð skúlptúra.
Upphaf:
Ég lærði í leirlistardeild Mynd- og
handíðaskólans en svo fór ég til
Danmerkur árið 1999 í Danmarks
Designskole þar sem ég var aðallega
í verknámi á gifs- og glerverkstæði.
Þegar ég kom heim frá Danmörku
byrjaði ég að vinna með nokkrum
leirlistakonum í Kópavogi á
vinnustofu sem heitir Skruggusteinn,
sem var skemmtilegt tímabil.
En sköpun mín og framleiðsla
er plássfrek og getur verið mjög
óþrifaleg, oft rykar mikið upp og
verður töluvert subb í kringum mig.
Þar sem mér finnst gott að vinna ein
sló ég til í einu bjartsýniskastinu og
keypti mér húsnæði fyrir nokkrum
árum þar sem reynist dásamlegt að
vinna, þar er falleg birta og friður.
Hráefni:
Ég vinn mikið með gifs, bý til
grunnform úr gifsi og einnig mót
sem ég steypi postulínið í. Ég vinn
nytjahlutina yfirleitt úr postulíni eða
steinleirsmassa, skúlptúrana vinn
ég aðallega í japanskan steinleir.
Einnig nota ég ljósmyndir sem ég
vinn í Photoshop og sendi til Belgíu
þar sem búnir eru til transferar
sem ég brenni ofan í glerunginn á
mörgum þrívíddarverkum sem ég
vinn.
Innblástur:
Ég á mjög erfitt með að skilgreina
hvaðan ég fæ innblásturinn sem
skilar sér beinustu leið úr huganum í
gegnum hendurnar og á vinnuborðið
hjá mér. Það er ekki beinlínis þannig
að ég fari í gönguferðir til að fiska
upp form eða áferð heldur eru það
kannski margir þættir sem vinna
saman, til dæmis stemning, litir
og birta. Sniðug hugmynd getur
alveg eins skotið upp kollinum á
meðan ég hlusta á útvarp eða vel
mér appelsínur í Fjarðarkaupum. Ég
er mikið með hugann við vinnuna
mína og er stöðugt að þróa og hugsa.
Síðan breytast hugmyndir yfirleitt
í „samráði“ við efnið sem ég nota,
það virðist stundum eins og leirinn
hafi sjálfstæðan vilja. Ég hef alltaf
áhuga á því gráa svæði þar sem
nytjahlutir og skúlptúrar mætast og
hef ég einmitt verið að skoða þau
mörk í mínum verkum.
Fram undan:
Í byrjun febrúar verður opnuð sýning
sem ég tek þátt í og er hluti sýningar
frá Hönnunarmars í fyrra sem bar
heitið HANDLEIKIÐ, en þá sýndi
ég ásamt finnskum hönnuði, Pekka
Tapió Pykkonen. Fór sú sýning eftir
Hönnunarmars í sendiráð Íslands
í Finnlandi og heldur nú í annað
sýningarrými í Helsinki.
Mér finnst gaman og nauðsyn legt
að gera tilraunir með efni og form.
Ég fer til Berlínar á vinnustofu
í apríl því það er bæði hollt og
hressandi fyrir hugann að breyta
reglulega um umhverfi. Ég hef verið
svo heppin að komast á vinnustofur
erlendis og hef meðal annars þrisvar
farið til Japans á vinnustofu. Það
hefur verið mjög lærdómsríkt, þar
er keramikhefðin rík og gott að læra
og kynnast annarri menningu og
siðum. Svo kynnist maður frábærum
listamönnum og eflir tengslanetið.
Ég er í sambandi við mikið af góðu
fólki sem ég hef kynnst af ýmsum
þjóðernum. Margir hafa komið
til Íslands til að vinna og aðrir í
heimsókn til að skoða landið. Síðan
er nýr Hönnunarmars handan við
hornið, þar munum við stöllur sem
rekum Kirsuberjatréð vera með
sýningu í búðinni þar sem við ætlum
að leika okkur með ýmiss konar
speglun. /ehg
Jafnt nytjahlutir
sem hversdagsskraut
Kristín Sigfríður Garðarsdóttir keramiker hefur rekið sitt eigið fyrirtæki í tæp 10 ár en að auki hefur hún kennt í Myndlistaskóla Reykjavíkur og Listaháskólanum.
Þetta endurvinnsluverk gerði Kristín fyrir Hönnunarmars í fyrra. Glerlína Kristínar hefur verið vinsæl, en hún er blásin í Póllandi.
Mynd / Guðmundur, Ímynd
Skúlptúr eftir
Kristínu þar
sem ljósmynd
er brennd í
glerunginn.