Læknablaðið - 01.10.1967, Blaðsíða 42

188
LÆKNABLAÐIÐ
verður að taka tillit til þess, að
ýmsar sérdeildir þurfa að liafa
fjölmennt, vel þjálfað starfslið,
sem þarfnast stöðugrar æfingar
í starfi, ef það á að geta leyst
verkel'ni sín af hendi á viðun-
andi hátt. Má þar nefna slysa-
deild og gjörgæzludeild (in-
tensive care).
Eðlilegast virðist að skipu-
leggja starfsemi allra sjúkra-
húsa í Reykjavík þannig, að
hvert þeirra sinni ákveðnum
aðalverkefnum og smærri sér-
greinum verði skipt á milli
þeirra. Þannig mætti hugsa sér,
að Borgarspítalinn yrði fyrst og
fremst „akut“ sjúkrahús fyrir
Reykjavík og nágrenni með vel
útbúinni inntökudeild („akut“
deild) og í sambandi við hana
gjörgæzludeild. Landspítalinn
yrði eins og áður aðalkennslu-
spítalinn, og útbúnaður allur og
starfslið væri valið með tilliti til
þess hlutverks hans. Þá væri
engan veginn óhugsandi aðsam-
ræma að einhverju leyti starf-
semi hans og sjúkrahúsa úti á
landi; ætti Landspítalinn jafn-
an að liafa svofjölmennustarfs-
liði á að skipa, að hann gæti
sent ráðgefandi sérfræðinga á
önnur sjúkrahús til aðstoðar
við að leysa einstök verkefni
eða til að leysa af þá lækna,
sem þar starfa. Þá væri vel
hugsanlegt, að læknaskipti færu
fram milli Landspítalans og
sjúkrahúsa utan Reykjavíkur.
St. Jósefsspítali hefur nokkra
sérstöðu, þar eð hann er rek-
inn af einkaaðilum, sem að
sjálfsögðu hljóta að liafa veru-
leg óhrif á rekstrarfyrirkomu-
lag hans. Þess ber þó að geta,
að hann er rekinn með talsverð-
um opinberum styrk, og með-
an svo er, geta forráðamenn
ekki skorazt undan því að taka
þátt í samstarfi sjúkrahúsanna.
Vel er hugsandi að reka St.
Jósefsspítalann á sama grund-
velli og verið hefur, það er að
segja með sama greiðslukerfi
til lækna, en setja verður
strangar reglur um, að hann
fullnægi lágmarksskilyrðum um
starfslið og útbúnað allan og
sem flestum læknum sé gefinn
kostur á að stunda þar sjúkl-
inga. Þá virðist og eðlilegt að
staðsetja þar ákveðnar sérdeild-
ir, t. d. augnsjúkdómadeild,
háls-, nef- og eyrnadeild og
l'leira.
Undir þessa samstarfstilhög-
un fellur kennsla læknastúdenta
og að einhverju leyti fram-
haldsnám lækna. Mætti þannig
skapa kennslueiningu, semhlot-
ið gæti viðurkenningu að
minnsta kosti á Norðurlöndum,
en öll Norðurlöndin nema Is-
land hafa nú tekið upp viðræð-
ur um að samræma sérfræði-
nám.
Nauðsyn þess, að samræmd
verði starfsemi sjúkrahúsa í
Reykjavík og jafnvel víðar virð-
ist svo augljós, að tregða ým-
issa framámanna í læknastétt