Læknablaðið - 01.10.1967, Blaðsíða 69

LÆKNABLAÐIÐ
211
F y 1 g i s k j a 1 5
Skýrsla samstarfsnefndar L. í.
Samstarfsnefnd L. í. er til orðin í samræmi við 12. gr. laga Lækna-
félags íslands frá 26. 6. 1965, en þar segir:
Á meðan Læknafélag íslands hefur ekki samningsumboð fyrir
öll svæðafélög, skal stjórn L. í. stofna til samstarfsnefndar um
launakjör lækna. Nefndarmenn skulu vera sjö, tveir tilnefndir
af stjórn L. 1, en fimm af stjórnum þeirra svæðafélaga, er sjálf
annast samninga sína. Nefndin kýs sér sjálf formann. Hlutverk
samstarfsnefndarinnar er samræming á launakjörum lækna,
hvar sem þeir starfa á landinu, og skulu allir kjarasamningar
lagðir fyrir hana, áður en þeir eru endanlega gerðir.
f nefndinni voru að þessu sinni þeir Sigmundur Magnússon og
Fáll Gíslason, tilnefndir af stjórn Læknafélags íslands, en hinir fimm
voru allir formenn hinna ýmsu samninganefnda Læknafélags Reykja-
víkur. í upphafi starfsárs kaus nefndin Sigmund Magnússon sem for-
mann.
Starfsemi nefndarinnar hefur að vísu nokkuð verið í molum, en
þó aldrei að öllu leyti fallið niður. Virðist það há nefndinni og starfi
því, sem hún á að afkasta, hversu stór hún er, þar sem mjög erfitt
reyndist að finna fundartíma, er allir eða flestir nefndarmanna gátu
mætt á.
Nefndin hugðist fara yfir alla samninga, sem læknafélögin og
einstakir læknar höfðu gert. Sérstaklega hugðist nefndin taka fyrir
samninga sjúkrahúslækna víðs vegar um landið, þar sem augljóst
þótti. að þar væri misræmið mest.
í upphafi starfsárs tók samstarfsnefndin strax þá afstöðu, að
samningar Læknafélags Reykjavíkur við ríkisspítalana væru einkar
hentugir fyrir sjúkrahúslækna víðs vegar um landsbyggðina.
Því var það, að samstarfsnefnd sendi í september 1966 bréf til
32 lækna, sem störfuðu við sjúkrahús víðs vegar um landið, ásamt
eintaki af samningum þeim, sem gerðir höfðu verið við ríkisspítal-
ana, svo og samningum við Borgarspítalann, og bað viðkomandi lækna
um umsögn þeirra um samninga þessa, og hvernig þeir myndu henta
þeim, við þeirra aðstæður. Enn fremur fór samstcrfsnefnd þess á
leit við sömu menn. að þeir gerðu góða grein fyrir samningum þeim,
sem þeir nú störfuðu eftir. Svör bárust frá sex læknum, og kom í
ljós, að samningarnir voru mjög mismunandi og byggðir á svo ólík-
um forsendum, að erfitt var að gera beinan samanburð á ágæti þeirra.
Augljóst var á þessum strjálu svörum, að ekki virtist rétt að
gera neina gangskör að því að breyta samningunum í form ríkis-
spítala-samningsins, þar sem breytingin myndi í mörgum tilfellum
beinlínis verða óhagkvæm. Hitt virtist hins vegar vera æskilegast,
þar sem samningarnir voru óhagkvæmir í samanburði við fyrrnefnda
samninga eða þar sem samningar kæmu síðar meir, að samningunum
yrði beint inn á svipaða braut.
í framkvæmd varð þetta því þannig, að reynt var að stuðla að
því, að nýir samningar, sem gerðir voru á þessu tímabili, færu eftir