Læknablaðið - 01.10.1967, Blaðsíða 66

208
LÆKNABLAÐIÐ
kallandi þáttur allsherjarskipulagsins. Tengsli eru þó mjög náin milli
þessa þáttar og skipulagningar og samhæfingar allra sjúkrahúsa og
heilbrigðisstofnana, ásamt beztu nýtingu mannvirkja og mannafla. Má
þar m. a. nefna staðsetningu og starfrækslu hinna ýmsu eininga og
stofnana, er teljast mega undir almenna heilsugæzlu og heilbrigðiseftir-
lit: staðsetningu og starfrækslu miðstöðva heilbrigðisstarfsfólks víðs
vegar um landið og tengsli slíkrar starfsemi við sjúkrahús og heil-
brigðisstofnanir, sem fyrir hendi eru eða kunna að vera áformaðar
innan ramma heildarskipulags.
í sambandi við áætlanagerð um heilbrigðisþjónustu þessa verður
að hafa mjög nána hliðsjón af framtíðarþróun atvinnu- og samgöngu-
mála.
Þá koma undir þennan lið áætlunargerðarinnar rannsóknir og
áætlanir um lyfsölu og lyfjadreifingu, skipulag sjúkratrygginga, tann-
lækninga og verksmiðju- og matvælaeftirlits auk annarra þátta al-
menns heilbrigðiseftirlits.
Þar eð skilin milli „opinnar“ heilbrigðisþjónustu og ,,lokaðrar“, þ.
e. starfsemi á sjúkrahúsum og öðrum heilbrigðisstofnunum, eru næsta
óglögg, verður upplýsinga- og samgöngukerfið milli þessara tveggja
sviða einnig mikilvægur rannsóknarþáttur. — Af þessu leiðir einnig,
að tengsli ,,opinnar“ heilbrigðisþjónustu við grundvallarrannsóknir og
hagnýtar rannsóknir þurfa að vera sterk og lifandi, engu síður en inn-
an „lokaðra" heilbrigðisstofnana.
SKIPULAGNING HEILBRIGÐISÞJÓNUSTU Á
SJÚKRAHÚSUM
Það hlýtur að verða eitt veigamesta verkefnið í undirbúningi heild-
arskipulags að gera áætlanir um raunhæfa samhæfingu allra sjúkra-
húsa og heilbrigðisstofnana í landinu í eina skipulagsheild. Hér verða
ekki lengi fyrir hendi neinar þær samgöngutorfærur, er réttlæti annað
en algjöra samhæfingu í ákvörðunum um hlutverk og nýtingu heil-
brigðisstofnana, enda er slík samhæfing ófrávíkjanlegt skilyrði þess,
að hægt verði að veita starfsliði í heilbrigðisþjónustu viðunandi undir-
stöðumenntun, nægilega starfsþjálfun og starfsaðstöðu. Þá er óhugs-
andi að reka sérhæfða lækningaþjónustu í samræmi við nútímaþekk-
ingu læknisfræðinnar öðruvísi en að allir kraftar verði nýttir innan
ramma samhæfingar og skipulegrar áætlanagerðar.
Loks er samhæfing rannsókna, kennslu, framhaldsmenntunar,
lækninga og hjúkrunar grundvallaratriði, sem ekki má missa sjónar af
í skipulagningu heilbrigðisstofnana.
Það er utan takmarka þessarar greinargerðar að fara nákvæmlega
yfir öll þau atriði, sem þar eru virk og þýðingarmikil, en til þess að
heilbrigðisþjónusta nái tilgangi sínum og markmiði, verður að sjá öllu
starfsliði hennar fyrir fullnægjandi menntunarmöguleikum, bæði til
grundvallarnáms og stöðugrar framhaldsmenntunar. f því sambandi er
rétt að minnast enn á nauðsyn fullkominnar upplýsingastarfsemi milli
og innan allra þátta heilbrigðisþjónustunnar og enn fremur nauðsyn