Læknablaðið - 15.04.1998, Síða 31

LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84
299
óúthreinsuðum. Lyfjameðferð án úthreinsunar varð
lengur óvissari (dræmari svörun á SR og CRP), út-
setti nýru og þarma fyrir mikið álag og tók upp dýrt
legurými.
Alit: Osannað er hver réttasta meðferðin er við
sýkingar í hryggsúlu. Spenging var hér bráð
meðferð til verkjastillingar og til að fyrirbyggja
varanlega lömun. Spurning er hvað vinnst með
aðgerð þar sem sýktur vefur hefur verið fjarlægður
og ferskt bein sett í staðinn. Er(u) aðgerð(ir)
ónauðsynleg(ar) með öllu ef frumgreining og lyfja-
meðferð væri betri?
E-09. Yfirlit yfir starfsemi beinbanka
Sjúkrahúss Reykjavíkur
Eiríkur Gunnlaugsson, Aslaug Olafsdóttir, Brynj-
ólfur Jónsson, Brynjólfur Mogensen
Frá bœklunarlœkningadeild Sjúkrahúss Reykjavík-
ur
Inngangur: Beinígræðsla er algeng í bæklunar-
lækningum ti! að auka gróanda og uppfyllingar ef
vöntun er á beini. Beinið er fengið úr sjúklingnum
sjálfum eða frá öðrum mönnum, lifandi eða látnum.
Þörfin fer vaxandi. Algengast er að safnað sé lær-
leggshausum sjúklinga sem fara í gerviliðaaðgerð á
mjöðm. Tilgangur rannsóknarinnar er að gefa yfir-
lit yfir starfsemi beinbanka Sjúkrahúss Reykjavík-
ur.
Efniviður og aðferðir: Kannaðar voru skrár
beinbankans frá 1991 til 1996 með tilliti til úr
hverjum beinið var, hvernig það var fengið, hver
blóðflokkur beingjafa var og hvert afdrif beinsins
varð.
Niðurstöður: A tímabilinu voru fengin bein úr
153 einstaklingum, 152 fóru í gerviliðaaðgerð á
mjöðm og einn í gerviliðaaðgerð hné. Arið 1991
voru gjafar 14, 1992 voru þeir 13, 20 árið 1993, 37
árið 1994, 26 árið 1995 og 43 árið 1996. Karlar
voru 69 og konur 84. Meðalaldur karla var 65 ár en
kvenna 68 ár. Blóðflokkar gjafa skiptust í O Rh+
46%, O Rh+ 9%, A Rh+ 25% en aðrir voru sjald-
gæfari. Alls þurfti að farga 70 beinum, 41 vegna já-
kvæðra blóðvatnsprófa og/eða ræktana. Með lifrar-
bólgu greindust 11 en enginn með HIV. Bakteríur
ræktuðust úr 31 beini. Þær algengustu voru Cor-
ynebacterium og Streptococcus coag. neg. Níu
beinum þurfti að farga vegna ónógrar sýnatöku,
fimm vegna fyrri sögu um illkynja sjúkdóm, átta
vegna langrar geymslu og sex af ýmsum ástæðum.
A Sjúkrahúsi Reykjavíkur voru notuð 75 bein en
átta send á önnur sjúkrahús. Beinin voru geymd í
128 daga (15-362). Meðalaldur beinþega var 52 ár
(9-95). Helstu ábendingar fyrir beinígræðslur voru:
24 vegna endurtekinna gerviliðaaðgerða á mjöðm,
átta vegna brota fyrir neðan gervilið í mjöðrn, fimm
vegna ógróanda í lærlegg og 18 í hrygg-
skekkjuaðgerðir. Ekki er vitað til að neinn hafi
hafnað beini. Ekki hafa komið upp svo vitað sé
neinar alvarlegar aukaverkanir.
Alyktanir: Starfsemi beinbankans hefur farið
vel af stað. Við álítum að þörfin fyrir beinígræðslu
fari vaxandi, fyrst og fremst vegna aukins fjölda
endurtekinna gerviliðaaðgerða sem þurfa á mikilli
ígræðslu að halda.
E-10. Arangur borunar á beindrepi í
lærleggshöfði
Gísli Jens Snorrason, Brynjólfur Mogensen
Frá bœklunarlœkningadeild Sjúkrahúss Reykjavík-
ur
Inngangur: Beindrep í lærleggshöfði án áverka
er fremur óalgengt. Flestar ástæðurnar eru af völd-
um einhvers sjúkdóms og/eða meðferðar. Hjá sum-
um finnst engin orsök. Tilgangur þessarar rann-
sóknar var að kanna hversu margir höfðu fengið
beindrep í lærleggshöfuð og árangur af borun.
Efniviður og aðferðir: Sjúklingar með ICD
greininguna 733,4 frá 1982-1997. Sjúkraskrár voru
kannaðar, ástæður beindrepsins og árangur borunar.
Niðurstöður: Á tímabilinu höfðu alls 26 sjúk-
lingar fengið greininguna. Af þeim höfðu sex farið
í borun á 10 mjöðmum. Meðalaldur var 43 (23-62),
fjórir karlar og tvær konur. Fjórir höfðu verið á há-
skammta sterameðferð og af þeim voru þrír með
sjúkdóminn beggja vegna. Hjá tveimur sjúklingum
var orsök óþekkt og var annar þeirra með sjúkdóm-
inn í báðum mjöðmum. Sjúklingarnir höfðu haft
einkenni frá um það bil fjórum til fimm mánuðum
upp í fimm ár. Fjórir sjúklingar höfðu einkenni
beggja vegna og hjá þeim voru báðar mjaðmir
boraðar. Árangur borunar var misjafn. Af þeim sem
boraðir voru beggja vegna var árangur mjög góður
í báðum mjöðmum hjá einum. Hjá öðrum var ár-
angur mjög góður í annarri mjöðminni en lélegur í
hinni þar sem laus biti var til staðar þegar borað
var. Hjá tveimur sjúklingur var árangur lélegur
beggja vegna, annar var á þungri meðferð vegna
nýrnaígræðslu en hjá hinum var orsök óþekkt. Ann-
ar tveggja einstaklinga sem fóru í einborun varð
góður. Af þessum sjúklingum hafa þrír fengið
gervilið, einn báðum megin og tveir öðrum megin.
Ályktanir: Samtals voru 10 mjaðmir boraðar
vegna beindreps með 40% góðum árangri sem er
viðunandi ef grunnorsökin er höfð í huga. Það er
mikilvægt að greina sjúkdóminn sem fyrst áður en
mjöðmin skemmist.