Læknablaðið - 15.11.1999, Blaðsíða 40

888
LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
Ræða ráðherra, Ingibjargar Pálmadóttur,
á aðalfundi Læknafélags Islands
þann 8. október 1999
Agœtu fundargestir.
Ég þakka fyrir þann heiður
sem mér er sýndur með því að
fá að ávarpa fulltrúafund
Læknafélags Islands, sem nú
er á níræðis aldri.
Seinni tíma saga læknasam-
taka á Islandi hófst fyrir rúm-
um eitt hundrað árum, en þá
mistókst að koma á fót Hinu
íslenska læknafélagi sem
lognaðist út af.
18. október 1909, fyrir rétt-
um níutíu árum, var Læknafé-
lag Reykjavíkur stofnað,
nokkrum mánuðum eftir að
lög um Háskóla íslands voru
samþykkt. Læknafélag Is-
lands var svo stofnað á full-
veldisárinu 1918. Ég nefni
þetta til að minna ykkur á sög-
una og óska ykkur fyrirfram
til hamingju.
Pólitískur veruleiki ein-
kennist af breytingum og
sviptivindum. Einstaklingar
tapa, eða sigra í pólitískri bar-
áttu, en þegar allt kemur til
alls eru það ekki þessir sigrar,
eða töp, sem skipta öllu.
Mestu varðar það lýðræðis-
lega stjórnmálastarf sem sam-
félag okkar byggist á. Réttur-
inn til að hafa skoðun og berj-
ast fyrir henni.
Stjórnmálin eru átök og
barátta og í stjórnmálalífinu
skiptir miklu að menn séu
virkir, og ekki síst að menn
séu virtir.
Ræða Ingibjargrar Pálmadóttur heil-
brigðis- og tryggingmálaráðherra er
tekin af heimasíðu Heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytisins.
Til þess að svo verði þurfa
menn að temja sér heiðarleg
vinnubrögð. Islenskir læknar
eru virtir fyrir störf sín og
hafa ávallt verið það. Samtök
ykkar hafa verið virt og
margir tekið þau sér til
fyrirmyndar.
Ég vona að svo verði áfram
og að afstaða meirihluta
stjómar í einu tilteknu máli
eyðileggi ekki fyrir ykkur í
augum þeirra sem þið þjónið.
Sumir þeirra, sem tjáð sig
hafa fyrir hönd óskilgreinds
hóps lækna hafa verið í for-
ystu þeirra sem haldið hafa
uppi látlausri gagnrýni á mig
sem heilbrigðisráðherra, á rík-
isstjórn og Alþingi fyrir að
samþykkja lögin um gagna-
grunn á heilbrigðissviði. Þetta
hefur verið gert innan lands
og utan, á vettvangi fjölþjóð-
legra stéttarfélaga lækna, á
ráðstefnum og í fjölmiðlum.
Mér finnst sumir hafa misst
sjónar á, að frumvarpið var
lögfest á Alþingi í desember
síðastliðnum.
Það hefur komið mér á
óvart, að menn skuli í rök-
semdum sínum lenda á valdi
tilfmninganna, og hirða minna
um staðreyndir.
Heilbrigðisráðuneytið neit-
aði í morgun, að taka þátt í
enn einni uppákomunni um
gagnagrunnsmálið, þegar
ráðuneytinu var boðið að taka
þátt í fundi um lögin, sem
haldinn var með fyrirfram-
gefnum niðurstöðum.
Og ég vil segja ykkur það
strax: að heilbrigðis- og
tryggingamálaráðherra tók
þessa ákvörðun, en talar fyrir
hönd ríkisstjórnarinnar.
Efnislega er afstaða ráðu-
neytisins rökstudd í bréfi til
stjórnar Læknafélagsins í dag
og því þarf ekki að hafa um
hana fleiri orð. Bréfinu hefur
vafalaust verið dreift á borð
ykkar.
Ég sagðist undrast að vís-
indalegt uppeldi margra þeirra
sem gagnrýna gagnagrunns-
málið hvað harðast skuli gufa
upp eins og döggin á fögrum
sumarmorgni þegar lögin eru
annars vegar.
Nú er ég ekki læknir eins og
þið vitið, heldur heilbrigðis-
ráðherra, en samt þykir mér
þetta miður vegna þess að ég
lýsti eftir opinni, upplýstri og
gagnrýnni umræðu um málið
fyrir hálfu öðru ári. Andstæð-
ingar málsins sáu til þess að
svo varð ekki. Og ekki vildi
Læknafélagið þekkjast boð
mitt um sameiginlega kynn-
ingarfundi um málið um land
allt. Það var mjög miður, en
ég vona að þessum leiðinda-
kafla í samskiptum okkar sé
lokið.
En frá fortíð til framtíðar.
Menn hafa spurt mig síð-
ustu daga, hvemig bæri að
skilja þau orð mín fyrr í vik-
unni, að haldið yrði áfram á
þeirri braut sem mörkuð var í
málefnum stóru spítalanna
þegar ráðinn var einn forstjóri.
Svarið er einfalt: I kjölfar eins
forstjóra kemur ein stjórn.
Hvert sem litið er eru fyrir-
tæki og stofnanir að samein-
ast. Röksemdirnar fyrir breyt-
ingunum eru augljósar. Marg-