Læknablaðið - 15.11.1999, Qupperneq 52

898
LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
Málþing LÍ um vinnutímatilskipun Evrópusambandsins
Ríkisvaldið þverskallast við að semja um
aðlögun tilskipunarinnar að veruleika
íslensks heilbrigðiskerfís
- Að óbreyttu stefnir annað hvort í minnkandi þjónustu eða
sjálfboðavinnu lækna og hvorugt er viðunandi
Á aðalfundi LÍ var að
vanda efnt til málþings á
laugardagsmorgni. Að þessu
sinni var það vinnutímatil-
skipun Evrópusambandsins
sem málþingið snerist um.
Ágæt mæting var á málþing-
ið og greinilega áhugi á mál-
inu mcðal lækna. Fundar-
menn fyigdust með fram-
söguerindum fjögurra máls-
hefjenda um áhrif tilskipun-
arinnar á kjarasamninga
lækna, gæði heilbrigðis-
þjónustu, færni lækna og
starfsemi heilsugæslunnar á
landsbyggðinni.
Fyrst tók til máls Ingunn
Vilhjálmsdóttir svæfinga-
læknir á Landspítalanum og
greindi frá þeim samningavið-
ræðum sem átt hafa sér stað
um aðlögun vinnutíma sjúkra-
húslækna að tilskipuninni.
Hún var samþykkt síðla árs
1993 og tók gildi í nóvember
1996. Gefinn var þriggja til
sjö ára aðlögunartími fyrir
ýmis ákvæði tilskipunarinnar.
Meginefni hennar er að allir
starfsmenn á vinnumarkaði
hljóti í það minnsta 11 tíma
samfellda hvíld á hverjum sól-
arhring, að vikulegur vinnu-
tími sé ekki lengri en 48
stundir og að í hverri viku sé
að minnsta kosti einn frídagur.
Frá þessum meginreglum eru
ýmsar undantekningar en sá
sveigjanleiki skal þó ávallt
endurgoldinn með samsvar-
andi vemd starfsmannsins.
í ársbyrjun sömdu heildar-
samtök á vinnumarkaði um
útfærslu tilskipunarinnar hér á
landi og sagði Ingunn að illa
hefði verið að því staðið. Það
hefði ekki átt sér stað nein
raunveruleg aðlögun að ís-
lenskum veruleika áður en
samningurinn var gerður. Eftir
gildistöku hans hefur þó verið
reynt að sníða helstu vankant-
ana af. Læknar hefðu hins
vegar aldrei verið hafðir með í
ráðum þótt gert væri ráð fyrir
að heildarsamningurinn næði
til þeirra.
Tveir slæmir kostir
Læknasamtökin mótmæltu
þessum vinnubrögðum enda
varð strax ljóst að mjög erfítt
yrði að laga störf lækna á
sjúkrahúsum og öðrum stofn-
unum að ákvæðum samnings-
ins. í kjarasamningi sjúkra-
húslækna árið 1997 var í
fyrsta sinn tekið tillit til til-
skipunarinnar. Eina aðlögunin
sem þar sér stað er ákvæði um
frítökurétt. Ingunn sagði það
ljóst að atvinnurekendur
hefðu ekki gert sér neina grein
fyrir því á sínum tíma hversu
mikill þessi frítökuréttur
lækna gæti orðið hjá mörgum
hópum lækna. Samninga-
nefnd lækna hefði hins vegar
reynt að meta áhrif hans og
lausleg könnun á stóru sjúkra-
húsunum tveimur í Reykjavík
hefði leitt í ljós að til þess að
mæta öllum ákvæðum tilskip-
unarinnar þyrfti að fjölga sér-
fræðingum um þriðjung og
unglæknum enn meira.
Starfið í nefndunum tveim-
ur hefur einkennst af því að
það hefur verið að renna upp
fyrir atvinnurekendum hversu
stóran bagga frítökurétturinn
bindur þeim. Þeir hafa reynt
eftir öllum leiðum að þrengja
þetta ákvæði og beygja lækna
undir reglugerðina sem samið
var um á almennum vinnu-
markaði með síðari tíma við-
bótum. Samninganefnd lækna
hefur neitað að ræða málin á
þessum nótum enda hafi
aldrei verið haft samráð við
lækna um reglurnar sem gilda
á almennum vinnumarkaði.
Fyrir vikið hefur málið verið í
pattstöðu og sáralítið miðað
áleiðis undanfama mánuði.
Fyrir skömmu var þó haldinn
fundur með forstjóra Ríkis-
spítalanna og vonaðist Ingunn
til þess að í framhaldi af hon-
um kæmist skriður á málið að
nýju.