Dagblaðið Vísir - DV - 11.05.2007, Blaðsíða 26

heldur ekki eins fjölmennt og nú og
við hefðum aldrei látið bjóða okk-
ur þau starfskjör sem þingmenn
bjuggu þá við, hefðum við ekki haft
þennan baráttuvilja og hugsjón
sem við höfðum. Síðan hefur þetta
breyst mjög mikið og starfsaðstaða
þingmanna hefur að sama skapi
breyst mikið. En um leið hefur það
gerst að framkvæmdavaldið hefur í
raun og veru tekið til sín allt ákvörð-
unarvald.“
„Mér finnst Alþingi vera orð-
ið eins og afgreiðslustofnun fyr-
ir framkvæmdavaldið. Það er því
miður alltof sjaldgæft að stjórnar-
þingmenn taki krítískt á því sem
ráðherrar þeirra hafa látið þá hafa
til úrvinnslu. Mér finnst þetta hafa
versnað og ég held að það sé mjög
nauðsynlegt að aðskilja með skýr-
ari hætti löggjafarvald og fram-
kvæmdavald og auka vægi Alþingis
meira en hefur verið gert.“
„Það ætti meðal annars að fel-
ast í því að lengja starfstíma þings-
ins, eins og frumvarpið hljóðar sem
við þrjár, fyrrverandi þingflokksfor-
menn, Rannveig Guðmundsdóttir,
Bryndís Hlöðversdóttir og ég, höf-
um flutt. Starfstími Alþingis er því
miður ennþá miðaður við sauð-
burð og réttir. Alþingi er ekki fjöl-
skylduvænn vinnustaður þótt það
hafi dregið úr kvöldfundum upp á
síðkastið. Það er gríðarleg pressa á
þingmenn að mæta á fundi í sínum
kjördæmum á kvöldin og um helg-
ar.“
„Þetta kjördæmafyrirkomulag er
náttúrlega mjög ómanneskjulegt –
Suðurkjördæmið nær til dæmis frá
Hafnarfirði og austur fyrir Höfn í
Hornafirði - og landsbyggðarþing-
menn eru stöðugt á ferðalögum all-
an þann tíma sem ég býst við að al-
menningur haldi að þeir verji með
fjölskyldum sínum. Landsbyggð-
arþingmenn keyra tugi þúsunda
kílómetra á hverju ári í kjördæmum
sínum og mér fannst ég alltaf vera á
akstri!“ bætir hún við og segir það
hafa átt sinn þátt í því að þau hjón-
in ákváðu að selja fallegt hús sitt á
Stokkseyri.
„Við vorum bæði orðin lúin af
þessari keyrslu milli Stokkseyr-
ar og Reykjavíkur í fimmtán ár en
auk þess er húsið fyrir austan stórt
og börnin farin að heiman. Við
keyptum hins vegar ásamt systur
Jóns Gunnars elsta húsið á Stokks-
eyri, Sandprýði, sem var byggt árið
1898, og erum nú að koma okkur
upp sælureit þar. Rætur mínar eru
á Stokkseyri og þær er aldrei hægt
að slíta alveg. En við vorum heppin
að finna þetta hús í Kópavogi,“ segir
hún og lítur í kringum sig. „Hér er
umhverfið indælt og nágrannarnir
yndislegir.“
Nauðsynlegt að breyta ímynd
Alþingis
Þótt við verjum núna smá stund
í að hlusta á fuglasönginn og horfa
á gróðurinn er hugur Margrétar Frí-
mannsdóttur fjarri því að vera al-
veg frá gömlu vinnufélögunum og
vinnustaðnum.
„Umræðan um alþingismenn
er oft á neikvæðum nótum,“ seg-
ir hún. „Gagnrýni á störf Alþingis
er oft réttmæt en mjög oft er hún
úr lausu lofti gripin. Sólveig Pét-
ursdóttir reyndi sem forseti þings-
ins að opna Alþingi og kynna starf-
semina en það virðist því miður
ekki hafa skilað nógu miklu. Þegar
við fáum aftur og aftur niðurstöð-
ur kannana sem sýnir að mjög lítill
hluti þjóðarinnar ber virðingu fyr-
ir störfum þingsins, þá verður nýtt
þing sem kemur saman í haust að
gefa sér tíma í að athuga hvað við
erum ekki að gera rétt. Við erum
að sýna einhverja ímynd sem fellur
fólki ekki í geð. Menn eru stundum
ómálefnalegir í sínum málflutningi
og þá ratar það inn í fjölmiðla, en
ég held að það sé eitthvað annað
sem ræður ferðinni. En það er al-
veg ljóst að starfsreglur þurfa að
vera skýrari.“
Hún bendir á nokkur mál sem
eru í sviðsljósinu þessa dagana og
segir að það sé ákveðin tilhneiging
til að draga stjórnmálamenn inn í
neikvæða umræðu.
„Ég hlustaði til dæmis í morgun
á löng viðtöl á einhverri útvarps-
stöðinni um eftirlaun þingmanna,“
segir hún. „Þar var fullyrt að allir
þingmenn hefðu greitt frumvarpi
um eftirlaunin atkvæði. Það er al-
rangt. Það voru stjórnarliðar sem
það gerðu og einn úr stjórnarand-
stöðu. Við Jóhanna Sigurðardótt-
ir fluttum frumvarp í vetur um að
færa réttindi þingmanna að því sem
tíðkast hjá opinberum starfsmönn-
um. Núna ætla allir flokkar að af-
nema stimpilgjöld, sem eru ein-
hver óréttlátasti skattur sem til er.
Ég held ég hafi flutt frumvarp um
afnám stimpilgjalda fimm ár í röð
án þess að það hafi verið afgreitt,
hvað þá að það hafi verið áhugi fyrir
því. Allt í einu núna hafa allir flokk-
ar áhuga á þessu! Formaður Fram-
sóknarflokksins talar hástöfum um
þennan óréttláta skatt. Hvers vegna
hjálpaði hann mér ekki í vetur að
koma þessu máli í gegnum þing-
ið?!“
„En það er alveg ljóst að Alþingi
þarf að draga úr neikvæðu um-
ræðunni, opna jafnvel störf þings-
ins þannig að fólk geti fylgst með
nefndarfundum nema þegar fjallað
er um mál sem varða einstaklinga
eða önnur trúnaðarmál.“
„Inni á þingi starfar upp til hópa
gífurlega gott fólk og þingsalir eru
ekkert oftar tómir hér en á öðr-
um þjóðþingum. Alþingismenn
starfa inni á skrifstofum sínum og
í nefndum, en þeir eru alltaf bein-
tengdir umræðunni í þingsal. Við
fáum gríðarlegan fjölda fólks til
okkar og það er einfaldlega hluti af
starfi þingmannsins að hitta fólk.
Ég hef aldrei neitað að taka á móti
fólki og aldrei dottið í hug að taka
nafnið mitt úr símaskránni. Þing-
menn verða að taka á móti símtöl-
um landsmanna - það heldur þeim
í tengslum við það sem er að ger-
ast.“
Með byr undir báðum vængj-
um
Hún er sennilega svolítið fegin
að eiga ekki von á því að setjast í
næstu ríkisstjórn.
„Það er búið að henda út millj-
Föstudagur 11. maí 200726 Helgarblað DV
„Mig langar að takast á við eitthvað sem er krefj-
andi. Heilbrigðismálin hafa heillað sem og fang-
elsismálavinna með börn og unglinga. Mér finnst
gaman að öllu kynningarstarfi þannig að tæki-
færin eru óteljandi. Mér hefur dottið í hug að
opna ráðgjafarstofu og aðstoða fólk við hvernig
á að komast gegnum kerfið, enda þekki ég vel til
þeirra mála eftir störf mín sem alþingismaður. Ef
mér bjóðast ekki verkefni þá bý ég þau til.“
Framtíðin er björt
margrét varð fyrst
þingmaður árið 1987,
þá fyrir alþýðbanda-
lagið. Hún segir nú
skilið við stjórnmálin,
sátt eftir langan feril.