Læknablaðið : fylgirit - 15.12.1994, Blaðsíða 30

28
LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 27
PMEA HAMLAR SÝKINGL MEÐ VISNL
F 27 VEIRL í LÖMBUM: DÝRALÍKAN TIL AÐ
PRÖFA LYF GEGN ALNÆMISVEIRL.
Halldór Þormar*, Guðmundur Georgsson+- Páll A.
Pálsson + , Jan Balzarini’5, Licve Naescns*,
Sigurbjiirg Torslcinsdóllir+, Erik Dc Clcrcq*.
*Lílfræðislolnun Háskóla íslands, +Tilraunaslöð
Háskóla Islands í mcinafræði, Kcldum og ^Rcga
Inslilutc for Mcdical Rcscarch, Katholickc
Univcrsitcit, Lcuvcn, Bclgíu.
9-(2-phosphonylmclhoxycthyl)-adcninc
(PMEA) cr hliðstæða kirnislcifar (acyclic nuclcosidc
analog) scm hamlar sýkingu mcð alnæmisveiru (HIV)
in vilro. Nýlcga var sýnt framá að PMEA hamlar
cinnig fjölgun visnuvciru og frumuskcmmdum í
æðaflækjurækt (choroid plcxus) úr kindum
Til að kanna hvorl PMEA hamlar cinnig
sýkingu mcð visnuvciru in vivo voru 12 2ja vikna
gömul lömb sýkt í hcila mcð lO^-^CCIDso af
visnuvciru stofni KV 1772. Þcim var skipt í 3 jafna
Itópa. Tvcir hópar voru sprautaðir mcð PMEA undir
húð 3svar í viku, annar hópurinn mcð lOmg/kg cn
liinn 25mg/kg. Þriðji hópurinn var hafður til
samanburðar. Mcðfcrðin var hafin daginn scm sýkt
var og haldið áfram í 6 vikur og lömbunum lógað
viku síðar, þc. 7 vikum eftir sýkingu. Blóðsýni voru
tckin að viku frcsti til að rækta veiru og mæla
mótcfni. Við lógun var tckið blóð, mænuvökvi og
sýni úr hcila og nokkrum öðrum líffærum til mólcfna-
mælinga, vciruræktunar og vcfjaskoðunar.
Áhrif PMEA voru ótvíræð og áþckk með
báðum skömmtum. Þannig reyndist tíðni vciru-
ræktunar mun lægri í lömbum scm var gefið PMEA
cn í samanburðarhópnum. Þcssi munur var sérlega
ábcrandi í blóði, mænuvökva og hcila. Ennfremur
voru hcilskemmdir mun vægari í mcðferðarhópunum
cn samanburðarhópnum. Það cndurspcglaðist cinnig
í því að frumufjöidi var mun lægri í mænuvökva.
Ekki komu fram ncinar aukavcrkanir og lömbin
Iviifölduðu þyngd sína.
I stuttu máli bcnda niðurstöður til þcss að
visnuvciru sýking í kindum gcti vcrið gagnlegt
dýralíkan lil að prófa lyf gegn alnæmisveirunni,
cinkum hvað varðar áhrif þcirra á hcilasýkingu.
(Styrkt al Líl-og læknisfræðidcild Vísindasjóðs).
_ __ FERLI ÓLÍKRA MÆÐI- OG VISNUVEIRU-
E 28 STOFNA í HNATTKJARNA ÁTFRUMUM
(MAKRÓFÖGUM) OG ÆÐAFLÆKJUFRUMUM
KINDA.
Guðrún Agnarsdóttir, Valgerður Andrésdóttir,
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir, Sigríður Matthíasdóttir,
Steinunn Árnadóttir, Guðmundur Pétursson, Páll A.
Pálsson, Ólafur S. Ándrésson, Björg Rafnar, Svava
Högnadóttir, Guðmundur Georgsson.
Tilraunastöð Háskóla íslands í meinafræði að
Keldum.
Markmið rannsóknarinnar var að reyna að
greina líffræðilegan mun á tjáningu erfðafræðilega
ólíkra mæði- og visnuveirustofna í frumurækt.
Þannig gætu fengist vísbendingar um mikilvægi
einstakra gena í meingerð sjúkdómsins sem síðan
mætti prófa in vivo.
Makrófagar og æðaflækjufrumur (choroid
plexus) voru ræktaðar og sýktar með eftirfarandi
veirustofnum: Mæðiveiru 1071; Visnuveirum 164,
1514 og 1772 svo og tveimur raðgreindum
visnuklónum KS1 og kv72/67. Fylgst var með
myndun risafrumna og veirufjölgun.
fyrr (fusion from without) og í meira mæli með
mæðistofni 1071 og visnuklón KS1 en hinum
veirustofnunum. Hins vegar fjölguðu þeir sér betur í
rækt en 1071 og KS1. í því samhengi er
athyglisvert að klón kv72/67 er mjög meinvirkur
(pathogen) in vivo, en bráðabirgða niðurstöður úr in
wVotilraun með klón KS1 benda til þess að hann sé
lítt eða ekki meinvirkur. Samanburður á erfðaefni
þessara raðgreindu klóna getur gefið vísbendingar
um hvaða þættir í arfgerö veirunnar skipta máli fyrir
meinvirkni.
Helstu niðurstöður voru þær að talsverður
munur var á hæfni hinna mismunandi stofna til að
valda frumusamruna með risafrumumyndun og til að
fjölga sér í rækt. Þannig sást risafrumumyndun bæði