Læknablaðið : fylgirit - 15.12.1994, Blaðsíða 78

70
LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 27
KAWASAKI SJÚKDÓMUR Á
E 111 ÍSLANDI
Pétur B. Júlíusson1, Árni V. Þórsson2,
Hróðmar Helgason1. Barnadeild Lands-
spítala1, barnadeild Landakotsspítala2.
Kawasaki sjúkdómur er barnasjúkdómur
sem einkennist af hita án þekktrar orsakar,
útbrotum, tárubólgu, breytingum í
munnslímhúð (jarðaberjatunga, hálsbólga,
sprungnar varir) og á útlimum (bjúgur, roði
á iljum og lófum, húðflögnun). Sjúk-
dómurinn veldur einnig bráðri bólgu í
meðalstórum æðum, sérlega þó kransæðum
og getur leitt til myndunar aneurysma þar.
Gjöf mótefna getur hindrað tilkomu
kransæðasjúkdóms og stytt sjúkdóms-
ganginn. Meðhöndlun með aspiríni er
einnig ráðlögð. Fyrsta tilfellið á íslandi var
greint 1981.
Tilgangur rannsóknarinnar var að
athuga fjölda greindra tilfella hérlendis,
skoða klíníska mynd sjúklinganna og
tilkomu hjartasjúkdóms. Rannsóknin var
aftursæ, skoðaðar voru sjúkraskrár
sjúklinga og ómskoðunarsvör.
Tuttuguogfjórir sjúklingar hafa greinst
með sjúkdóminn, 17 drengir og sjö stúlkur.
Fórir greindust 1981 en aðeins einn næstu
fimm árin á eftir. Fjórtán greindust á
árunum 1990-93. Engin tengsl virðast vera
milli sjúklinganna. Fjórir sjúklinganna
(16.6%) fengu kransæðabreytingar. Þessir
sjúklingar voru drengir og fengu þeir allir
mótefni. Breytingarnar hafa síðan gengið til
baka hjá öllum nema einum. Fyrstu fimm
sjúklingarnir fengu ekki mótefni. Ekki var
gerð hjartaómun hjá fyrstu fjóru meðan á
veikindum stóð en tveir þeirra voru
ómskoðaðir nokkrum árum síðar og
reyndust hafa eðlilegar kransæðar. Mótefni
voru að meðaltali gefinn á sjötta degi frá
upphafi einkenna.
Helstu niðurstöður eru þær að hlutfall
drengja er fá sjúkdóminn er hærra en lýst
er almennt. Sjúkdómurinn virðist ganga í
bylgjum hér en slíkt er vel þekkt. Hlutfalh
sjúklinga er fá kransæðasjúkdóm er svipað
og lýst er og einnig sá tími er tekur að
greina sjúkdóminn.
E 112
B-LACTAM-AMINOGLYCOSIÐ I
SAMSETNENGUM GEGN
P. AERUGINOSA í VÖÐVASÝKTUM
ÓNÆMISBÆLDUM MÚSUM.
Margrét Valdimarsdóttir, Sigurður Einarsson,
Helga Erlendsdóttir, Sjgurður Guðmundsson.
Landspítalinn & Háskóli Islands, Reykjavík.
Inngangur. Klíniskt gildi eftirvirkni sýklalyfja
tengist skömmtun þeirra þar sem gefa má lyf sem
langa eftirvirkni hafa sjaldnar en áður. Sýklalyf í
samsetningum eru oft notuð við meðferð sýkinga
Þau eru hins vegar skömmtuð eins og þegar lyfin
eru notuð ein sér. Gætu því áhrif lyfjasamsetninga
á eftirvirkni breytt skömmtunarvenjum lyfja, og
dregið þannig úr aukaverkunum og kostnaði. Við
höfum áður sýnt fram á verulega lengingu
eftirvirkni in vitro og in vivo í vöðvasýktum
músum af völdum lyfja í samsetningum miðað við
lyfin eins sér. Við bárum því saman bestu
skammta og skammtabil samsetninga
ceftazidíms & tobramýcíns (C-T, sem ekki veldur
lengingu eftirvirkni og jafvel styttir hana) við
samsetningu imipenems & tobramýcíns (I-T, sem
veldur marktækri lengingu eftirvirkni um 3-4
klst.).
Aðferðir. Notaðar voru ICR mýs, -25 g aé
þyngd, ónæmisbældar með gjöf cyclophosphamíðs.
Þær voru sýktar með dælingu 105-10Ö cfu P.
aeruginosa ATCC 27853 í læri. Meðferð var síðan
hafin 2 klst. síðar og stóð í 24 klst. Mismunandi
heildarskammtar celtazidíms (C) á 24 klst. voru
75, 150 og 300 mg/kg, imipenems (I) 100, 200 og
400 mg/kg og tobramýcíns (T) 32 mg/kg. Lyfin
voru ýmist gefin á 1, 3, 6, 12 eða 24 klst. fresti. C
eitt sér var þannig gefið með 13 mismunandi
skömmtum og skammtabilum, I með 15, T með 5,
en C-T með 34 og I-T með 37. Skammtur T var
valinn þannig að hann olli engu drápi þegar lyfið
var notað eitt sér og skammtar C og I þannig að
tími þéttni lyfjanna yfir MIC var sambærilegur.
Músunum var síðan slátrað eftir 24 klst.
meðferð, lærvöðvar fjarlægðir, malaðir, raðþynntir
í ísköldu saltvatni og dreift á Mueller-Hinton agar
til bakteríutalningar.
Nidurstödur. Með I-T var unnt að nota lengra
skammtabil imipenems (12-24 klst.) en með C-T
(1-6 klst.) án þess að drápsvirkni væri tapað við
sambærilegan þéttnitíma yfir MIC. Þetta er
líklega vegna hagstæðari áhrifa I-T á eftirvirkni en
C-T. Mestu virkni I-T (-3 logio dráp/24 klst.) var
náð þegar þéttnitími I yfir MIC var einungis 20-
30% af skammtabili, en mestu virkni C-T (2-3
logio dráp/24 klst.) hafði á hinn bóginn vart verið
náð við þéttnitíma C sem var 60-70% af
skarnmtabili.
Alyktun. Þessar niðurstöður benda til að
skammta megi B-lactam lyf og amínóglýcósíð gegn
gram-neikvæðum stafbakteríum á annan hátt
þegar þau eru notuð í samsetningum en þegar þau
eru notuð ein sér.