Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.01.1929, Qupperneq 64

62
[Stefnir
Frá Alþingi 1929.
hvernig nöfn þessi hafa verið
rituS alment?
Svo koma ákvæði um það,
hvernig hægt sje að fá nöfnum
þessum breytt og þarf til þess at-
kvæðagreiðslu o. s. frv.
1 greinargerð frumvarpsins er
þetta meðal annars: „Bæir eru
í frumvarpi þessu kallaðir þeir
kaupstaðir, sem hafa bæjarrétt-
indi, kaupstaðir hinir allir, sem
einungis eru löggiltir til verzlun-
ar.“ Væri fróðlegt að vita, hví
hér er öllu umturnað sem áður
hefir verið löghelgað. Eins og
öllum er kunnugt, hefir einmitt
nafnið „kaupstaður“ verið haft
um þá fáu staði, sem nú eru hér
kallaðir bæir, en hinir hafa verið
nefndir „kauptún“, sem nú eiga
að heita kaupstaðir.
Svo koma bréfaskifti milli ráðu-
neytisins og heimspekideildar Há-
■skólans og loks tvö álitsskjöl eftir
dr. Pál E. Ólason, samtals 17
blaðsíður, fróðlegar ritgerðir um
bæjanöfn. Væri gaman að vita
hvað þetta alt hefir kostað.
Þessa nýju efnisblöndu átti svo
að prófa fyrst á ísfirðingum. —
Samkvæmt frv. um atlcvæða-
greiSslu um nafn Isafjarðarkaup-
staðar áttu ísfirðingar að greiða
atkvæði um það, laugardaginn
fyrstan í vetri, hvort kaupstaður-
inn skyldi heita ísafjörður áfram
eða kallast Eyri. Og ef þeir veldi
nýja nafnið áttu þeir „að minnast
þúsund-ára-hátíðar Alþingis þann
veg, að þeir fái að taka upp rétt
nafn á stað sinn á því ári.“ Ætli
þeir hafi ekki verið lukkulegir á
Isafirði!
Þingið sá sóma sinn í því, að
afgreiða hvorugt þetta frumvarp.
Varhugaverð mál og meðferð
stórmála.
Flest af því, sem nefnt hefir
verið, hefir mátt heita meinlaust
og gagnslaust, eða að minsta kosti
meinlítið og gagnslítið. En auk
þess bar stjórnin fram frumvörp,
sem telja verður stórum var-
hugaverð.
í þeim flokki verður að telja
ýmislegt í frumvarpi stjórnarinn-
ar um kosningar í málefnum
sveita og bæja, frumvörpin um
löggjafarnefnd, síldarbræðslu-
verksmiðju, kvikmyndir og kvik-
myndaleikhús og að sumu leyti
frv. um rannsóknir í þarfir at-
vinnuveganna. Verða þau athug-
uð nokkru nánar síðar.
Loks er svo að minnast á það,
hvernig stjórninni fórst við einu
þörfu málin, sem hún kom með.
En það voru frumvörpin um láns-
stofnanir fyrir landbúnaðinn, frv.