Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.01.1929, Blaðsíða 71

Stefnir]
Fréttabréf.
69
ekki þarf þó mjög skarpskygna
menn til þess að greina hér á
milli. 1 blöðum Sjálfstæðisflokks-
ins er greinileg skýrsla af fund-
unum, en í Tímanum oftast talað
í almennum orðatiltækjum um
„sigur“ Framsóknar. Og þegar svo
Tíminn, sem út kom 6. júlí sagði,
að Hannes Jónsson dýralæknir
hefði „rústað“ Pétur Ottesen „með
skarpleik sínum og kunnugleik á
fjármálum“ þjóðarinnar(!) þá
„rústaði" einmitt blaðið með því
allan snefil af tiltrú lesendanna.
Sama má segja um þá frásögn
blaðsins, að Steingrímur á Hólum
hafi kveðið ólaf Thors í kútinn
með einni 5 mínútna ræðu! Þetta
fer að verða eins og í riddarasög-
unum, þegar menn drápu 12 í
höggi.. Yfirleitt eru Reykvíkingar
farnir að lesa Tímann sem grín-
blað og ættu fleiri að gera, því að
við það verður hann í raun og
veru skemtilegasta blað og vel
kaupandi.
Fundina boðaði dómsmálaráð-
herra miðstjórn Sjálfstæðisflokks-
ins mjög hátíðlega á brjefsefni
með opinberum „bréfhaus“ dóms-
málaráðuneytisins og á umslaginu
var líka opinbert merki (obláta)
dómsmálaráðuneytisins. Vantaði
ekkert á nema meðundirskrift
skrifstofustjórans. Þetta er nú
embættisfærslan. Voru boðaðir
þrennir fundir samtímis, líklega
í þeirri fáfengilegu von, að Sjálf-
stæðisflokkurinn hefði ekki svo
mörgum mönnum á að skipa!
Minnir það á hanann, sem skrúf-
aði sig upp á kirkjuturn til þess
að forðast fálkann. Sjálfstæðis-
menn voru ýmsir vant við látnir
á þessum tíma, en höfðu samt
nógu liði á að skipa á fundina og
boðuðu fleiri fundi.
Hvorum hefir veitt betur skal
ekkert dæmt um hér. Hitt er nóg,
að þjóðin fái að heyra beggja
málstað. Hún sker svo úr á sín-
um tíma.
FRÁ ÖÐRUM LÖNDUM. Frh. frá bls. 15.
Til dæmis hélt Snowden, sem að Pólverjum þá peninga, sem
nú er einn atkvæðamesti maður- þeir hefði átt að greiða Englend-
inn í stjórninni, ræðu í Bradford ingum. Þeir sé að koma sér upp
rétt fyrir kosningarnar, þar sem öflugasta loftflota heimsins,
heldur þótti anda kalt til Frakka. beinlínis til þess að ógna Eng-
Sagði hann að Frakkar hefði lán- lendingum. Þeir reyni alstaðar að