Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Blaðsíða 91

KVIKSETTUR.
Eftir Amold Bennett.
[Frh.].
„Hérna er blaðið þitt“, sagði
hún glaðlega, og var auðheyrt, að
hún gerði enga kröfu til neinnar
félagseignar. Hún leit á blöðin
eins og leikfang handa karlmönn-
um. Hún leit aldrei í blað. Henni
var svo hjartanlega sama, hvað
var að gerast í veröldinni. Stjórn-
wál og allt þetta. Hvað kom það
henni við? Hún lifði sjálf. Hún
Serði ekkert annað en lifa — lifa
hverja stund. Priam Farll fann,
að hann var hér kominn inn að
lansta kjarna lífsins.
Blaðið var 20 stórar og þétt-
Pfentaðar blaðsíður. Þó að ein-
hver hefði ekki gert neitt annað
en lesa það, gat hann ómögulega
^aft það af. Honum fannst það
afar róandi, að láta þessar marg-
vislegu myndir renna fram hjá í
huganum, meðan hann sötraði úr
kaffibollanum. Hann braut blaðið
saman um miðja síðu, og las fyrst
allar greinarnar niður að brotinu,
sneri því Svo við, og las seinni
partinn af öllum greinunum. Svo
stóð hann hægt upp, og gekk í
hægðum sínum um gólf og vafði
sér vindling. Hann barst að eld-
húsdyrunum, þar sem konan hans
var að vinna. Hún hafði vafið
mjúkum, mórauðum pappír um
allt, sem hægt var að óhreinka sig
á, og auk þess var hún oft með
hanzka. Það mátti ekki koma á
hendurnar á henni nokkur blettur.
„Eg er að hugsa um, að ganga
snöggvast út, Alice“, sagði hann,
og smeigði sér í skínandi fágaða
skóna.
„Það er rétt af þér, hjartað
mitt“, sagði hún, án þess að líta
upp úr verkinu. Hún vildi ekki
leggja nein bönd á hann. Hún
vissi, að hún átti hann. Hún hafði
gaman af að taka hann upp úr
skúffu og skoða hann eins og
kona, sem hefir eignast einhvern
mikinn dýrgrip.
Þegar hann kom að hliðinu, var
hann í vafa, hvort hann ætti að