Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Qupperneq 71

Verndarvættimar við vöggu barnsins.
165
Stefnir]
1 fyrsta lagi: þvoðu henni al-
drei með sápu, notaðu aðeins
volgt vatn. Sápa er hreinasta eit-
ur.
1 öðru lagi: nuddaðu hársvörð-
lnn með eggjarauðu við og við,
°S þvoðu hana svo úr að nokkr-
u«i stundum liðnum.
í þriðja lagi: gjörir þú þetta,
^uun dóttir þín, um það leyti sem
^ún kemst á fermingaraldurinn,
hafa hár, sem nær niður á ökla.
I fjórða lagi: eg kem einstaka
sinnum, til þess að sjá, hvernig
uppfyilir þessar móður-skyld-
Ur þínar.
Tua Ellen.“
»Nú, hvað segið þið umþetta?"
»Hagsýn er hún að minnsta
kosti, verndarvætturin sú arna“,
Se&i eg.
..Ráðleggingum hennar hafa
leiri sjálfsagt gott af að fylgja
eu konur einar“, bætti húsráð-
andi við, og strýkur um leið sinn
æruverðuga sköllótta koll, en lít-
Ur áhyggjufullu augnaráði á
okkasafn mitt, sem mjög er far-
1 að þynnast. „En hér eru fleiri
&óðar ráðleggingar — það er nú
tU dæmis matseðillinn“.
».Jæja, það er nú ekki bein-
,lnis matseðill, aðeins örlítil
Uending“.
»Kæra Elsa! Loksins hefir þá
sá atburður orðið á æfi þinni, sem
á það skilið, að hann sé skráður
í annála sögunnar. Mig hefir alla
tíð furðað mjög á því, að þú, sem
þó álítur þig nútíma-konu, skul-
ir aldrei hafa tekið þátt í hinum
ágætu námsskeiðum okkar fyrir
jurtafæðu-neytendur. Þau eru
framúrskarandi. Mennirnir verða
göfugri, hreinni, hverfa aftur til
náttúrunnar; allar dreggjar sið-
menningarinnar hjaðna og
hverfa. Hvílík sneypa fyrir mann
þinn og börn! En mundu það:
litla sakleysingjanum mátt þú
ekki spilla með kjötáti. Elsa, þú
verður að ■ kynna þér tilbúning
hinnar göfugu jurtafæðu! Þar er
framtíðin fólgin, jurtafæðan mun
endurfæða heiminn. Vertu sæl.
Rósakálið sýður.
Jina.“
Við hlægjum öll hjartanlega.
„Eg álít þessa bezta þeirra
allra“, segir húsráðandi, „sem
leiðir svona vel fram potta
og katla, krukkur og dósir, kál-
blöð, ber og rætur, kartöfluhýði
og gulrófnastýri. Það örfar bein-
línis martarlystina".
En húsfreyja hefir þegar opn-
að enn þá eitt bréfið:
„Kæra fjölskylda á Jokipal-
tio! En sú óvænta gleði. Við
vorum hætt að vona eða vænta