Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Blaðsíða 75

Stefnir]
Verndarvættimar við vöggu barnsins.
169
sigurvænlegur hlekkur í fylkingu
hinnar stríðandi kvenþjóðar".
„Hermaður, eins og þú sérð“,
kýmir húsráðandi. „Ekkert um
®&gjablóm og rósakál, en byssu
a öxl og áfram gakk!“
„Hafðu þig hægan, Kárakarl,”
svarar húsfreyjan glettnislega.
»Brautryðjandinn verður alltaf
að slá kröftuglega til hljóðs fyrir
^Ugsjónum sínurn".
»Auðvitað. En eg held nú ann-
ars, að vinur okkar hafi fengið
n°g af svo góðu, og að þessi sýn-
ishorn hafi sannfært hann um,
að það verður eitthvað alveg sér-
staklega mikið úr litlu dóttur
okkar“.
„Það er hvérju orði sannara“,
Svarar húsfreyja, „okkur foreldr-
Unum finnst allt þetta fagurt og
E°tt. En hérna er eitt enn, sem
langar til að lesa, mér finnst
það svo ágætt“.
»Vonglöðu foreldrar! Guð gefi,
uð dóttir ykkar verði farsæl.
^kkert annað.“
oí’etta er sannarlega fyrirtak“,
e£- „Fullkomin lífsspeki í
Inni stuttri setningu".
. »Og svo er enn) gem er
v-'eg f^ábærlega fallegt. Eg er
ekk'<<urn’ ai^ yður
„Vinir mínir! Þúsund þakkir
fyrir litla bréfið ykkar. Eg gleðst
einnig óumræðilega yfir komu
önnu Maríu litlu. Hún hefir ef-
laust fært ykkur fullkomnun
hamingjunnar, hina dýpstu og
hreinustu gleði.
Mig langar til að geta sent
litlu ókunnugu stúlkunni marga,
verulega marga snjóhvíta lilju-
bræður. En nú er frost og fönn
— blómin mín mundu deyja á
leiðinni. í þetta sinn óska eg
henni aðeins þess, að æfiferill-
inn verði stráður hvítum blóm-'
um, og ykkur foreldrunum óska
eg einskærrar hamingju.
Kyssið þið litlu stúlkuna ykkar
á ennið og segið við hana í mínu
nafni: Guð gefi, að þú verðir
góð, göfug og fögur“.
„Þessi á réttu óskina!“ hrópa
eg hrifinn. „Væri mér leyfilegt
að sameina óskir mínar óskum
einhverrar verndarvættarinnar,
mundi eg kjósa ósk þessarar
konu og segja með henni: Guð
gefi, að litla stúlkan verði góð,
göfug og fögur“.
„Þakka yður fyrir“, segir hús-
freyja næstum hrærð. „Og nú,
vinir mínir, skulum við fara inn.
Kaffið er komið á borðið“.