Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1931, Side 96

190
Kviksettur.
[Stefnir
Húsgagnaverzlunin
við
Dómkirkjuna
hefir stærst og bezt úrval
af ódýrum og góðum
húsgögnum.
Vörur sendar um allt land
gegn póstkröfu.
Greið og ábyggileg
viðskipti.
þétt, og síðasta talan var 120
krónur. Alice hafði tapað tugum
þúsunda á einu vetfangi.
„Eg hefi allt af fengið reglulega
3000 krónur á ári“, endurtók hún,
eins og það væri innst inni sann-
færing hennar, að öðru vísi gæti
það ekki verið. Það var eins og
hún segði: „Það hafa allt af kom-
ið jól, reglulega á hverju ári, 25.
desember, og það verður eins nú
og áfram“.
„En það lítur helzt út fyrir, að
þú fáir ekkert þetta árið“, sagði
hann.
„Henry!“ sagði hún í ásökunar-
róm.
Ölið hafði brugðist. Allt gat
komið fyrir! Var gamla England
að fara í hundana? Hvað kom ill
stjórn og ógætileg fjármeðferð
þessu við! Hér áður stóðust góð
brugghús allt þess háttar, án þess
að nokkur yrði var við. En nú var
allt orðið breytt. Verkamennirnir
voru orðnir svona. Nú þurftu þeir
að fara að hætta að drekka öl.
Hvað voru verkalýðssamtökin og
aðrar syndir þeirra gegn þjóðfé-
laginu móts við þetta? Alice fór
. að hugsa um það, hvað faðir henn-
ar hefði sagt og hugsað, ef hann
hefði lifað þessi ósköp! Það var
sannarlega guðs mildi, að hann
fékk að deyja áður en spillingin
komst svona langt. Henni fannst
gólfið riða. Hún hafði fundið það
á sér núna í mörg ár, að England
var að missa fótfestu, og nú kom
það, svart á hvítu.
Hún starði á mann sinn, alveg
eins og konur eiga að líta til
manna sinna, þegar vandræði
steðja að. En hugsanir hans voru
enn óljósari í þessu efni, en henn-
ar. Hugmyndir hans um peninga
og kaupsýslur voru ákaflega ó-
ljósar.
„Viltu ekki bregða þér í bæinn,
og tala við þennan mann, sem
skrifar undir bréfið?" sagði hún.
„Eg!“
Það var svo mikil ógn og ótti