Sagnir - 01.06.1997, Side 34

Sagnir - 01.06.1997, Side 34
Börkur Gunnarsson Jón Axel og tilvistarstefnan Tilvistarstefnan (existentialism) er heimspekistefna sem á rœtur sínar að rekja til Friedrichs Nietzsche (1844—1900) og Sörens Kierkegaards (1813—1855) en varð skipulegri og hlaut nafn sitt á 20. öldinni í meðförum Martins Heideggers, Carls Jaspers,Jeans Pauls Sartre, Alberts Camus, Maurice Merlaus Pontys, Simone de Beouvoirs ogfleiri. Hér verður fallað um verk myndlistarmannsins Jóns Axels Björnssonar útfrá sjónarhóli tilvistarstefnunnar. Fyrir Plató var heimspekin leitin að reynd og má segja að hin vestræna heimspeki hafi verið undir ægivaldi hans og Aristót- elesar allt fram á síðustu öld. Leit heim- spekinnar að einhverju sameiginlegu, reyndinni bakvið sýndina í þessum heimi er þungamiðjan í vestrænni heimspeki fram að Kierkegaard. Hver heimspeking- urinn á fætur öðrum setur fram sína kenningu um kerfi hluta og manna, kerfi sem Kierkegaard gat ekki staðsett sjálfan sig í. Eða einsog hann orðaði það: „One might say that I am the moment of indi- viduality, but I refuse to be a paragraph in a system."1 Hann vildi meina að vegna uppsafnaðrar þekkingar hjá mennta- mönnum hefðu þeir gleymt mikilvægri spurningu, sem er sú, hvað það er að vera? Spurning sem er af sömu rótum runnin og vangaveltur Heideggers um hluti einsog hantar sem við tökum til notkunar áður en við veltum því fyrir okkur hvað hamar sé?2 Auðvitað mætti færa góð rök fyrir því að rætur tilvistarstefnunnar sé að finna miklu fyrr, t.d. hjá Kant sem sýndi að ekki væri hægt að aðskilja eðli frá tilvist, eða jafnvel allt til heilags Agústínusar sem færði heimspeki hreinnar hugsunar nær manninum sem einstaklingi,3 en í þessari örstuttu og yfirborðslegu kynningu á til- vistarstefnunni verður ekki farið út í slík- ar vangaveltur. Eins ólíkir og heimspekingar tilvistar- stefnunnar eru þá eiga þeir það sameigin- legt að telja að tilvist (existcnce) komi á undan eðli (essence). Flestir þeirra trúðu ekki á guð en það var engan veginn al- gilt. Þeim bar saman um að hvort sem guð er til eða ekki þá er í það minnsta ör- An lilils, 1996 (mynd 1). Við fyrsln sýn cr það cinmanakctmd sem Jón Axcl virðisl vcra að lúlka í þessari mynd, en við nánari skoðun cr sá eittmanalciki ekki algjör. Þrír diskar á sveimi vísa til nálcvgðar mannvera. 32 SAGNIR
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Sagnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.