Sagnir - 01.06.1997, Qupperneq 59

faðmlög þín, enginn má bera þig á brjósti
sér nema ég.
Æ, langur er tírninn Skafti, langt er að
biða, guð minn góður. O, að ég hefði
aldrei farið frá þér! Því hraktirðu mig líka
frá brjósti þínu? Því lofaðirðu mér ekki
að lifa þar og deyja án þess að skilja
nokkurn tíma? ... Stundum ímynda ég
mér að þú komir hingað um nótt svo
enginn viti af og komir svo i land
snemma um morgun áður en ég er búin
að klæða mig. Þá kemur þú og bankar á
gluggann hjá mér og ég lyfti gardínunni
frá að sjá hvað þetta er og sé þá blessað
elskaða andlitið mitt brosa til mín. Þá er
manima nú ekki lengi á fætur að ljúka
UPP °g svo cg get varla komist lengra
með hugann svo sæl er þessi hugsun. Þeg-
ar ég kom hingað þá vantaði lykla að
báðum hurðunum á herberginu mínu en
eg dreif upp lykla og bar það fyrir að ég
þyrfti að loka af þegar ég þvæi á mér
skrokkinn á morgnana. En ég gjörði það
einungis með tiliiti til þess þegar þú kem-
ur i sumar að við þá getum lokað að okk-
ur því þú sefur hjá mér í mínu rúmi þó
það sé mjótt. Ég skal ekki kvarta um
þrengsli þó þú komir nálægt mér. Er ég
ekki ósköp barnaleg að vera núna að búa
niig undir komu þína að 8 mánuðum
liðnum? O, það er þó svo náttúrlegt þvi
tnín einasta hugsun er og verður þú, þú
sem ert mestur og bestur allra, þú mitt
hjartans líf, minn dlbeðni elskaði eigin
Skafti, elsku pabbinn minn.“
Hann
.,Hvað er fjarvera foður og móður, vina
°g vandamanna? Hvað er útlegð? Hvað
er veraldleg mæða og andlegar þjáningar
hjá því að vera sviptur sambúð þinni? Allt
gott og fagurt, allt indæli lífsins safnar sér,
fyrir aumingja drenginn þinn, sem sólar-
geislar í stækkunargleri í einn einasta
hrennipunkt, í orðið Sigríður. Það hefur
fengið svo óumræðilegt vald yfir huga
minum og hjarta að mig næstum ógnar
það á stundum. Ég finn það máske of vel
að mér er gjörsamlega ómögulegt að lifa
an þín og þinnar himnesku elsku. Aðeins
umhugsunin unt hið ómögulega getur
fengið mér óþolandi sálarkvala en sem
eru þó svo súrsætar af þvi þær sýna mér
hve ósegjanlega heitt ég elska þig af því
Þ*r sýna mér hversu þú ert órjúfanlega
fastgróin hjarta minu og anda. Á þess
konar stundum spyr ég sjálfan mig hvers
vegna þú unnir mér og ég rná með
þungu skapi svara mér að það sé helst of
Étið sem ég hafi til þess að bera þá sé ég
hversu óelskulegur ég hefi verið við þig í
sumar eða hve langt ég hefi verið frá þvi
að vera jafn elskulegur og ég vildi nú hafa
verið. ...
Fyrirgef þú mér því elskulega elsku
Siggan mín hafi ég sært þig nokkru sinni
i sumar og trú þú mér að það var ei af
elskuskorti. Því á meðan ég naut þinnar
elskulegu sambúðar, meðan ég
hvíldi í faðmi þínum, meðan ég
drúpandi við elsku hjartað þitt og
þín undurfríða sála lék við mig var
sem á mig væru lagðir einhverjir
töfrafjötrar. Ég vissi ei af mér en
nú þá ég er varinn fundi þinum
fer eins og að rifjast upp fýrir mér
hvað mig hafi dreymt því að þetta
líf geti átt sér stað í þessum heinii
finnst mér enn því nær ótrúlegt.
O, hvað ég elska samræður þínar
og það ei alleina vegna þinna
elskulegu ástríku orða. ... Frá
fyrstu samfúndum vorum hefi ég
fundið til þessa en aldrei hefi ég
þó gjört mér hugmynd urn þvílíkt
ofurefli ástarinnar sem ég má
finna svo glöggt. ...
Ég er nú búinn að skrifa þér ei
all lítið og þó hefi ei minnst enn á
ferðina hingað og er það af þvi
hún byrjar á skilnaðinum við þig
hjartkæra Sigríður, elskulegasta
unnustan mín. Hjarta mitt er sem
særður maður sem ei má hreyfa við
því þá brýst sárið upp og því máske blæðir
til ólífis. En vertu ei hrædd það hefir þann
sáralækni sem aldrei bregst þína eilífu dýr-
mætu elsku, hún leggur ætíð bindið aftur
svo hvílir við það að eigi sakar.
Við hittumst síðast á Bakka, þar færði
gæfan einu sinni til okkar hvort í annars
ástarfaðm en þar gátum við ei verið útaf
fyrir okkur ... Ég hafði þá svo harla margt
að segja þér en hin nálæga skilnaðarstund
deyfði líka huga minn. En hvert djúpt
elskandi hjarta getur í þvílíkri hryggðar-
stund verið margort. Hugur manns talar
einungis gegnum augun, í þeim hefur mér
jafnan fundist liggja hið dýpsta mál ástar-
innar og ég vona að við höfum skilið vel
hvort annað, hjartað mitt besta!
Þú fýlgdir mér út á skip og við lofuðum
hvort öðru að við skyldum sýnast róleg
við skilnaðinn en þá ég sá þína fölu ásjónu
og las sorgina í þínu heitt elskaða hjarta. Þá
var málið of fullt og eg snéri mér sem
snöggvast undan og þá ég leit við varstu
komin frant um stafninn, þú fjarlægðist
mig meir og meir. Þá var sem hjarta mitt
skyldi sprynga, ég hélt mér við kaðlana svo
ég dytti ei útbyrðis. Þá fann ég glöggt að
ást þín var mér jafn ómissandi sem sjórinn
fiskunum og loftið mönnunum. Eins og
maðurinn má ei vera án loftsins eins fann
ég að ég gat ei lifað án þess að elska og
elskast af þér. Þaðan vissi ég nú að ég dreg
allan kraft, alla lífsnæringu, i þessurn orð-
um er öll mín tilvera fólgin. I þeim býr og
öll mín gleði sem þá hvoru tveggja eru
mér svo innilega kærar. Hverja æð, hveija
taug hafði ást mín og sári söknuður gagn-
tekið. Mér heyrðist mitt sárpínda hjarta
æda anda út elsku að eilífu nafnið Sigríður.
Við skrifuðum til ykkar urn kveldið en
mér var jafn ómögulegt að skrifa sem tala
og allra síst að finna orð handa þér sem ég
elskaði þó svo ógn innilega. Nú var ég enn
á ný sviptur samveru þinni um langan
tíma. Ég fæ ei lengur hlustað á ástarróm-
inn þinn, sú himneska blíða, er skýr! Elsku
augunum þínum, sem sól í uppgöngu á
vordegi breiðir ei lengur elskulegasta
faðminn sinn á móti mér þá ég vakna. Ég
fæ ei lengur hallað þínu fagurlokkaða
höfði upp að rnínu heitt elskaða hjarta. Ég
veit ei nema þú sért sjúk og ég fæ ei vakað
yfir þér, ei hlustað eftir hveiju þinu andar-
taki, ei gætt að hveiju þínu spori. Ég sem
þó álít það fullsælu að ntega búa fýrir þig
torfærur lífsins með mínum eigin líkama.
Og þó ertu mitt líf, mitt allt....“
Kristrún Halla Helgadóttir tók saman
og færði til nútímastafsetningar
■ /■ ./ /’j ú-y/

J/Ji ,y /« oÚ/ •r/j'i'/. "Yy//' t/.'//)~/7t,/,
/// Uyyt yf" 'tt'f tt'" f/ /,'/tC-f
a_f ,,,,/f ."*/// y,,-/ ,t" ,,J~ //'"Y*- yiJ/f //J/CY"'y")
/?/?/ h" ’/> ""// "»J'f/-•"Y"'/''')' /y t/./ /'""y'-/ //
/y/ t/ '•"ýty ///f"* y /f,.,y/y'ftf "•■/
"Yf' /;<' ,, /í." , fy/í',f,yy ,'///
J/ff t ,,, J/j yf'/ '- ^"' -ftr/," /, / r,
í' )//,"' J'J/•' '""" '•/ /ý"‘'• /t') •'y,
y-tf y'y fý/ /t/Sf 'rCTy' ý " • • /'•'/"' ./■■ •
/ y /JL /"•"' ' yj, /fr/f' '"'/// .,
\,1 mS ‘/f" Aí ■' C/Í*-./,,
Ý* y", 'yýJ //f/'Jý ////' '"•
t/f, f, /Ú Y' '•' }' /f/íiyy., , •,,'■«t -■ .'...
Jé". —' /'t' , ' y/l" /t • • -• / ■
t-"t . 'Zf/t / ,.,- '- ,, t/
/y *•* />t'J '•" /c" /V '' ^ /y/Á' ty/./.,/
y.j, /<£ - '/f-f-' /“■ T/f-"/,. y
///f , /, ///. /"<./'•>’ /'/'/•/• •■.'
f <t /,"/,/•„ y (l-C.-, f/,
Y ^ .f/vCiJ- • • -- S ‘ A

---í_L------,

Í? 7^*/^ ý

Brot af ituiilegu bréfi Sigriðar til sins heittclskaða Skafta. -
Landsbókasafn Islands — Háskólabókasafn.
SAGNIR 57