Nýtt Helgafell - 01.12.1956, Blaðsíða 7

ÞÆTTIR
151
skilið af alþjóð vegna víðsýni og
skilnings á menningarverðmætum.
En því miður er þetta varla rétt
skýring. Hitt virðist miklu sennilegra,
að dálæti stjórnmálamannanna á
blaðamönnum og umhyggja fyrir
blaðaútgáfu, stafi af því hve ná-
tengd öll blaðamennska er nú orðin
stjórnmálabaráttunni.Blöðin eru fyrst
og fremst pólitísk málgögn, og eru
engir menn leiknari í þeirri list að
blanda hæfilegum skammti af póli-
tík inn í hvert málefni en hinir æfðu
stj órnmálaritstj órar höfuðblaðanna.
KOSNINGIN til menntamálaráðs
er gott dæmi um það, hve allsráð-
andi hin flokkslegu sjónarmið eru
nú orðin í öllum málum, jafnvel þar
sem ætla mætti, að allt annað mat
ætti við. Nú hlutu kosningu í þessa
mikilvægu stofnun Haukur Snorra-
son, Helgi Sæmundsson, Magnús
Kjartansson, Birgir Kjaran og Vil-
hjálmur Þ. Gíslason. Fyrir utan út-
varpsstjórann, sem virðist orðinn
nokkurs konar kúgildi í mennta-
málaráði, eins og svo víða annars
staðar, hafa allir þessir menn fyrst
og fremst flokkslega tryggð sér til
ágætis, en einmitt þess vegna ætti
að varast að setja þá til slíkra starfa.
Menntamálaráði eru falin mörg
vandasöm mál til úrlausnar, sem
ekki eiga neitt skylt við stjórnmál,
en krefjast atbeina þeirra manna,
sem þjóðin á réttsýnasta og skyggn-
asta á andleg verðmæti hverju
nafni, sem nefnast.. Og það skiptir
því ekki minnstu máli, að þar sitji
þeir menn einir, sem alþjóð treystir
til að dæma í hverju máli af sann-
færingu og þekkingu en ekki flokks-
legri þjónustu. Sem betur fer hafa
margir ágætir forystumenn í and-
legu lífi íslendinga setið í mennta-
málaráði á liðnum árum, t. d. Pálmi
Hannesson, Sigurður Nordal, Guð-
mundur Finnbogason, Árni Pálsson,
Kristján Albertsson, Barði Guð-
mundsson, Valtýr Stefánsson, Krist-
inn Andrésson. Fjarri fer því að allir
þessir menn hafi verið ópólitískir, en
það sem máli skiptir er, að þeir hafa
haft annað fremur sér til ágætis til
slíkra starfa en flokkshollustuna
eina.
Það er ekki nema mannlegt, að
stjórnmálamenn kjósi fylgismenn
sína til þeirra embætta, sem þeir
ráða. Hitt verða þeir að varast að
meta þá til starfa eftir pólitískri þægð
einni saman. Með því verða stjórn-
málin áður en varir að þeirri mein-
semd, sem eitrar allt þjóðlífið. Á
fáu veltur gengi þjóðarinnar fremur
en á starfi og þroska hinna pólitísku
leiðtoga, en það er ekki neinum til
velfarnaðar, að þeir reyni að hafa
áhrif á þau málefni, sem aðrir eru
þeim færari að ráða fram úr. Hefðu
menn ekki borið meira traust til
menntamálaráðs, sem hefði t. d.
verið skipað eftirtöldum mönnum:
Kristjáni Eldjárn, Þórarni Björnssyni,
Sigurði Þórarinssyni. Einari Ólafi
Sveinssyni og Jóni Sigurðssyni frá
Kaldaðarnesi, svo nokkur nöfn séu
nefnd. Höfum við efni á að hafna
þjónustu slíkra manna vegna þess
eins, að þeir eru ekki nógu glögg-
skyggnir á hinar flokkslegu þarfir?