Félagsbréf - 01.01.1957, Qupperneq 18

16
FÉLAGSBRÉF
blómaskeiðs í íslenzkri þjóðmenningu, sem að vísu skyldi jöfnum
liöndum styðjast við liið bezta í andlegri menningu annarra þjóða,
fornri og nýrri. Ég hef ekki ráðrúm til þess að vitna til f jölda margra
ritgerða lians í blöðum og tímaritum frá þessum árum, er að þessu
•efni lúta, og því síður að fara nánara út í þessa sögu. Og þó ég liafi
talið tímabilið 1918—1930 sérstaklega í þessu sambandi, vegna henti-
semi, á þetta raunar jafnt við þann tíma, sem síðan er liðinn, þótt
nokkuð annar blær livíli yfir þeim árum, einkum eftir 1940, sem
eigi verður hér rætt um.
Því tímarnir breytast, ný lilutverk, ný viðfangsefni knýja á. Sig-
urður Nordal hefur nú um liríð verið sendiráðherra þjóðar vorrar
í öðru landi. Ég mun ekki ræða um þann þátt í starfi Sigurðar Nor-
dals, sem bundinn er þessu embætti lians. En um liitt vil ég tala
bér að lokum, sem sízt má í þagnargildi livíla, að í fullan aldar-
fjórður.g liefur bann gegnt öðru engu þýðingarminna sendiherra-
starfi fyrir þjóð sína. Á þessum árum liefur liann oftlega dvalizt
erlendis um lengri eða skemmri tíma og flutt fjölda erinda um ís-
lenzkar bókmenntir og íslenzka menningu í mörgum löndum, bæði
austan liafsins og vestan. Ég ætla, að naumast sé sá vísindamaður í nor-
rænum fræðum við báskóla á Norðurlöndum, í Englandi eða á
Þýzkalandi, jafnvel ekki í Bandaríkjum Norður-Ameríku, sem liann
bafði ekki liaft meiri eða minni kynni af á einn eða annan hátt. Og
þessi fræðslustarfsemi og kynni við erlenda fræðimenn liafa öll að
einu marki stefnt, að gera íslenzkar bókmenntir, íslenzka menningu
og tungu að lifandi þætti í menntun stúdenta og kennara, sem við
þvílík fræði fást meðal germanskra og engilsaxneskra þjóða. Hér
koma fleiri við sögu og í því sambandi vil ég minnast samstarfs Sig-
urðar og Einars bókaútgefanda Munksgaards, er leiddi m. a. til hinnar
heimsfrægu ljósprentunar Munksgaards af íslenzkum liandritum. Ýmis
ntvik kunna að valda því, liver breyting nú er orðin á iðkun íslenzkra
fræða meðal erlendra þjóða á síðasta aldarfjórðungi, en ég fullyrði,
að þar bafi Sigurður Nordal með ritum sínum, erindum og persónu-
legum áhrifum átt langdiýgstan þáttinn. Eru þau áhrif greinilegust
meðal engilsaxneskra þjóða.
Ég mun nú ljúka máli mínu. En eigi má ég þó við þetta erindi
skiljast, án þess að færa Sigurði Nordal sérstakar þakkir frá Háskóla
Islands, sem lengst og bezt liefur notiö’ starfskrafta hans. Yið læri-
Æveinar lians liöfum sýnt honum lítinn n ott þakklætis og virðingar