Félagsbréf - 01.01.1957, Qupperneq 41

FÉLAGSBRÉF
39
leitir og þeir voru snjallir. Dreiser og
Lewis áttu nokkra efnilega arftaka.
Þeirra helztir voru Sherwood Anderson,
John Dos Pass-
os, John Stein-
beck og James
T. Farrell. Þeir
voru natúralistar
og „öreigahöf-
undar“, 6em
mikiS kvað að
um eitt skeið, en
af einhverjiun
ástæðum þvarr
sköpunannáttur
James T. Farrell. þeirra, og síð-
ustu verk þeirra
hafa orðið æ „þynnri“. Beztu bækur
þeirra eru: „Wineshurg, Ohio“ (Ander-
son), „U.S.A.“ (Passos), „Tortilla Flat“
(Steinbeck) og „Studs Lonigan“ (Farr-
ell), sem er orðin klassísk á borð við
„Babbitt“ eftir Lewis. í þessum hópi
mætti e. t. v. líka nefna Erskine Caldwell.
Hann skrifaði einkum um bláfátæka
bændur Suðurríkjanna og dró upp
óhugnanlegar myndir af kjörum þeirra.
Bezta bók hans mundi vera „Tobacco
Road“.
William Faulkner er líka Suðurríkja-
maður. Hann er vafalítið bezti banda-
ríski rithöfundurinn síðan Henry James
leið. Hann þykir torlesinn nokkuð, en
verk hans eru innblásin kynngikrafti,
sem hefur þau í æðra veldi. I skáld-
skap hans fer saman trúræn dulhyggja,
sterk söguleg tilfinning og djúp samúð
með lítilmagnanum. Beztu verk hans
eru „The Sound and the Fury“, „As
I Lay Dying“, „Light in August“ og
„Go Down Moses“. Annar höfundur,
frá Suðurríkjunum, sem mikið hefur
kveðið að, er Robert Penn Warren.
Hann fjallar einkum um þjóðfélags-
vandamál í skáldsögum sínum. Beztar
eru „Niglit Rider“ og „All the King’s
Men“.
Áratugurinn eftir lok fyrri heims-
styrjaldar hefur orðið frægur uridir nafn-
inu ,Jazz-öldin“. Það var öld lióflausra
skemmtana og almenns kæringarleysis.
Helzti talsmaður og átrúnaðargoð þessa
timabils var F. Scott Fitzgerald, sem á
ungum aldri reit nokkrar frábærar
skáldsögur um samtímann, t. d. „The
Great Gatsby“ og „This Side of Para-
dise“. Örlög þessa efnilega höfundar,
sem var dæmigerður sonur aldarinnar,
voru hörmuleg, en beztu verk hans
lifa sem óbrotgjarn minnisvarði um
6nilligáfu, sem var sóað langt fyrir ald-
ur fram,
Hemingway kom líka fram á þessum
árum eftir rækilega skólun í París.
Hann „sló í gegn“ ineð „The Sun Also
Rises", sem um sumt svipar til verka
Fitzgeralds. En hann átti marga strengi í
fiðlu sinni og hef-
ur leikið á þá hvern
af öðrum. Viðfangs
efni hans er fyrst
og fremst dauð-
inn, hvernig menn
megi verða við
honum með karl-
mennsku. Hann
hcfur þróað sinn
eigin sérkennilega
stíl, sem margir
hafa reynt að apa,
en jafnan með hörmulegum árangri.
Thomas Wolfe gerði nokkurn usla
í bókmenntaheiminum á árunum
milli 1930 og 1940, en hróður hans var
skammlífur. Hann hafði óvenju næma
athyglisgáfu og ólgandi tilfinningar, en
John Steinbeck.