Uppeldi og menntun - 01.01.2014, Blaðsíða 15

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 23(1) 2014 15
HaLLa jÓnsDÓTTir
3
2.5
2
1.5
1
0.5
0
Óðinsvé Åbo reykjavík volda gautaborg
f k f k f k f k f k
Heimild: Norræna ráðherranefndin, 2010, bls. 86
Mynd 1. Hversu sammála þátttakendur eru því að kennaramenntun sé mikils metin. (Sýnt er meðaltal
þar sem 4 stendur fyrir alveg sammála og 1 fyrir alveg ósammála. F táknar framhaldskólanema, K táknar
kennaranema.)
Varðandi mat kennaranema á menntuninni reyndust finnskir kennaranemar jákvæð-
astir í garð hennar og íslenskir kennaranemar komu þar næst á eftir. Finnskir og ís-
lenskir kennaranemar urðu einnig minnst varir við neikvæð viðhorf hjá ættingjum og
vinum er þeir tilkynntu að þeir hefðu ákveðið að fara í kennaranám. Margir sögðu að
flestir virtu val þeirra á námi. Um 60% íslenskra kennaranema voru alveg eða nokkuð
sammála því að námið væri mikils metið, 40% voru ósammála því. Í rýnihópaviðtöl-
um lýstu kennaranemar viðbrögðum ættingja og vina þegar þeir sögðu frá því að þeir
væru að hefja kennaranám: það væri mikilvægt starf sem þeir myndu sinna en launin
yrðu ekki há. Kennaranemarnir fengu að heyra að þeir myndu sinna mikilvægu starfi
en margir fengu að heyra að þeir yrðu ekki á háum launum. Í rýnihópaviðtölum við
framhaldsskólanema voru þeir spurðir hvernig þeir myndu bregðast við gagnvart
vinum sínum sem færu í kennaranám. Þá komu fram svör eins og: „Mikilvægt og gott
starf en eymd og peningaleysi.“
Enginn af þátttakendum í rýnihópaviðtalinu við framhaldsskólanema áformaði
að fara í kennaranám að loknu stúdentsprófi. Framhaldsskólanemarnir skáru sig úr
jafnöldrum sínum annars staðar á Norðurlöndum að því leyti að stór hluti þeirra, eða
77%, var ákveðinn í að fara í áframhaldandi nám eftir stúdentspróf. Sú tala var aftur
á móti lægst í sænska hópnum eða 44%. Þegar nemarnir voru spurðir um áhuga-
verðar námsgreinar voru svörin fjölbreytilegust hjá finnsku nemunum en þeir nefndu
náttúruvísindi, hugvísindi, læknisfræði og samfélagsfræði. Meðal danskra ungmenna
voru það einkum hugvísindi og samfélagsgreinar en hjá þeim íslensku, norsku og
sænsku var læknisfræðin efst á lista yfir það nám sem þeim fannst eftirsóknarvert og
gæfi há laun og háan „status“.