Morgunblaðið - 26.05.2012, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. MAÍ 2012
Það var hörmu-
legt að fá þær fréttir
að góður félagi hefði
fallið frá, langt fyrir aldur fram.
Aðdragandinn gaf ekki til kynna
að Óli væri að fara frá okkur, enda
var hann ávallt hress og kátur og
kveinkaði sér aldrei. Það er ein-
kennilegt að hugsa til þess að
Ólafur hafi verið kvaddur til ann-
arar tilvistar, fyrirvaralaust, og
kennir þetta okkur hversu mikil-
vægt er að njóta hverrar stundar
sem við höfum.
Við Ólafur kynntumst fyrir um
sex árum þegar hann kom til
starfa sem framkvæmdastjóri
GKG. Það var verk að vinna fyrir
Ólaf og það var greinilegt að
þarna var mikill framkvæmda- og
rekstrarmaður mættur. Á ótrú-
lega skömmum tíma náði hann að
breyta bágri fjárhagsstöðu félags-
ins í þá góðu sem er í dag. Ólafur
var maður sem lét verkin tala, það
fylgdi honum mikill kraftur og ég
vil þakka fyrir það frábæra sam-
starf sem við áttum. Það var mikill
heiður að kynnast Ólafi og vinna
með honum þessi ár. Hann lét sér
annt um hag starfsfólksins og
hann á mikið lof skilið fyrir að
byggja upp góðan starfsanda.
Golfáhuginn var mikill hjá Ólafi,
en hann tók því mátulega alvar-
lega þó gengi upp og niður, eins og
hjá okkur öllum. Aðalatriðið var
að njóta leiksins og félagsskapar-
ins.
Á þeim árum sem við unnum
saman þá kynntist ég vel húmorn-
um og hugulseminni og hversu
mikilvæg fjölskyldan hans var
honum. Hann talaði oft um Krúsu
og dætur þeirra, það var augljóst
að hann var mjög stoltur af fjöl-
skyldu sinni. Þeirra missir er mik-
ill, Guð gefi þeim styrk á þessum
erfiðu tímum.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Úlfar Jónsson.
Kær vinur og mikill félagi, Ólaf-
ur Einar Ólafsson, er látinn langt
fyrir aldur fram.
Kynni okkar hófust í MK
haustið 1975. Þá var skólinn ný-
stofnaður og í okkar árgangi voru
63 ungmenni í þremur bekkjar-
deildum og því kynntust nemend-
ur vel. Þarna myndaðist vinátta
sem með árunum hefur orðið
traustari og einkennst af mikilli
væntumþykju. Það var líka í MK
sem Óli fann hana Krúsu sína og
má segja að þau hafi byrjað sína
sambúð 16 og 17 ára gömul þegar
Óli flutti heim til Jóns Björns og
Kollu sem tóku vel á móti Óla.
Krúsa hefur alltaf verið kjölfestan
hans Óla og hans stoð og stytta í
lífinu.
Eftir stúdentsprófið lá leið Óla í
viðskiptafræði í Hí og þar fylgd-
umst við að þrír félagar úr MK.
Óli byrjaði ungur að vinna í heild-
verslun foreldra sinna, Festi hf, og
vann þar alltaf með skólanum.
Mér bauðst snemma vinna hjá
þeim feðgum og eftir HÍ rákum
við Óli Festi saman í nokkur ár.
Samveran var því ekki bara í frí-
stundum heldur einnig í námi og
starfi til margra ára. Á þessum ár-
um fórum við Óli marga hringi í
kringum landið í söluferðir og ekki
voru þær færri ferðirnar á sýning-
ar erlendis. Þarna komst ég í
kynni við þá einstöku mannkosti
sem prýddu þennan yndislega
dreng allt til hinsta dags.
Óli var markaðsstjóri í Osta- og
smjörsölunni í um 20 ár en síðustu
ár hefur hann verið framkvæmda-
Ólafur Einar
Ólafsson
✝ Ólafur EinarÓlafsson fædd-
ist í Reykjavík 6.
mars 1958. Hann
lést 17. maí 2012.
Útför Ólafs Ein-
ars fór fram frá
Grafarvogskirkju
25. maí 2012.
stjóri Golfklúbbs
Kópavogs og Garða-
bæjar. Þar náði Óli
að samtvinna sitt
helsta áhugamál,
golfið, og vinnu.
Við eigum eftir að
minnast Óla sem
mikils gleðigjafa
sem hafði gaman af
lífinu og naut þess
sem það hafði uppá
að bjóða. Hann hafði
afskaplega gaman af samveru
með fólki og var líka duglegur að
kalla saman í partí og síðar mat-
arboð sem alltaf voru skemmtileg.
Óli sagði skemmtilega frá og
stundum runnu uppúr honum
brandararnir svo viðstaddir velt-
ust um af hlátri. Hann átti líka
ómótstæðilegt bros og smitandi
hlátur. Þegar við hittumst var
jafnan viðkvæðið hjá honum:
Hvað er næst? Alltaf tilbúinn ef
eitthvað stóð til. Þannig minnumst
við Óla, brosandi, ræðandi um
næsta hitting eða ferðalag. Við
hjónin fórum saman í mörg ferða-
lög bæði innanlands og utan og nú
síðast í apríl fórum við í golfferð til
Spánar þar sem Óli var hrókur
alls fagnaðar að vanda.
Óli átti sér mikið uppáhaldslag,
My way, með Frank Sinatra, sem
hann söng oft og af innlifun. Text-
inn á í raun svo vel við Óla sem lifði
lífinu til fulls og gerði það á sinn
hátt.
Elsku Krúsa, Ásdís og Kol-
brún. Mikill er missir ykkar en við
eigum þær óskir að góðar minn-
ingar um mætan mann veiti ykkur
styrk.
Blssuð sé minning Óla.
Sigurður og Áslaug.
Með sorg í hjarta langar okkur
að kveðja kæran vin okkar, hann
Óla, sem var tekinn frá okkur allt-
of snemma. Tilveran getur verið
svo skelfilega ósanngjörn og
óskiljanleg. Við munum sakna
hans Óla mikið.
Á þessum erfiðu tímum leitar
hugurinn til baka og upp koma svo
margar góðar og skemmtilegar
minningar sem við eigum eftir að
rifja upp reglulega og brosa að.
Kynni okkar af Óla hófust í
Menntaskólanum í Kópavogi fyrir
tæpum 40 árum. Traust og sönn
vinátta myndaðist þá sem hefur
varað alla tíð. Vinátta sem aldrei
bar skugga á heldur einkenndist
af gleði og galsa öllum stundum.
Óli var besti vinur okkar og
samferðamaður í öllu því sem við
tókum okkur fyrir hendur.
Óli átti marga góða vini og ótrú-
legt hversu vel honum gekk að
rækta vináttusamband við hvern
og einn. Hann passaði upp á alla,
gætti þess að öllum liði vel og tal-
aði aldrei illa um fólk.
Eitt kunni Óli betur en margur
annar. Hann kunni að njóta lífsins
og nýta tímann vel með fjölskyldu
og vinum. Hann naut þess að gera
vel við sig og aðra í mat og drykk.
Ófá eru matarboðin, fjölskyldu-,
golf-, skíða-, og veiðiferðirnar sem
við höfum verið saman í og mun-
um alltaf minnast af því það var
alltaf svo gaman hjá okkur.
Minningin um Óla og viðhorf
hans til lífsins minnir okkur á mik-
ilvægi þess að leggja rækt við fjöl-
skyldu og vini og njóta hvers ein-
asta dags sem okkur er gefinn í
þessu lífi.
Elsku Krúsa, Ásdís, Kolbrún
og fjölskylda, okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Vertu sæll, kæri
vinur, þar til við hittumst öll á ný.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Kristín og Jón.
Látinn er langt um aldur fram
Ólafur Einar Ólafsson, fyrrv.
framkvæmdastjóri Golfklúbbs
Kópavogs og Garðabæjar.
Óla, eins og hann var oftast
kallaður, kynntumst við fyrst
nokkuð ung að aldri en samskipti
okkar þéttust þegar við ásamt
öðrum góðum félögum stunduðum
nám í viðskiptadeild Háskóla Ís-
lands á árunum 1978-1982. Alla tíð
síðan höfum við haft samskipti við
Óla á ýmsum vettvangi eins og títt
er um gamla skólafélaga.
Hann var tíður gestur ásamt
okkur þegar gamlir nemendur úr
deildinni hittust við hin ýmsu
tækifæri í gegnum tíðina, það var
líka alltaf gott að koma í Osta- og
smjörsöluna þar sem hann starf-
aði um langt skeið eða á golfvöll
GKG, vitandi af Óla á staðnum.
Óli var einstaklega eftirminni-
legur maður. Í minningunni var
hann alltaf glaður og hress. Hann
hafði þessa sterku útgeislun,
traustur, alltaf hlæjandi og segj-
andi skemmtilegar sögur. Hann
kunni að njóta lífsins og þeirrar
stemningar sem í kringum lífið er.
Það var alveg sama við hvern
var rætt um Óla, allir höfðu eitt-
hvað gott um hann að segja, hvort
sem það voru gamlir skólafélagar,
samstarfsmenn hjá Osta- og
Smjörsölunni eða hjá GKG, öll
gátum við lært ýmislegt af Óla um
lífsins gagn og nauðsynjar.
Við og félagarnir í viðskipta-
deild minnumst samvista við Óla
með miklu þakklæti og sá maður
er stór sem skilur eftir sig minn-
ingar eins og hann. Við vottum
eiginkonu Ólafs og dætrum þeirra
hjóna og öðrum aðstandendum
innilega samúð við fráfall hans.
Jón Heiðar Guðmundsson,
Kristín Björnsdóttir.
Stórt skarð er höggvið í fjöl-
skyldu- og stangveiðifélagið VDD
við fráfall elskulegs vinar okkar og
félaga, Ólafs Einars Ólafssonar.
Óli var hvatamaður og stofnfélagi
VDD fyrir 20 árum þegar hann
smalaði saman kunningjum úr
ýmsum áttum til laxveiða í Hítará
hvar holl losnaði óvænt. Svo góður
rómur var gerður að félagsskapn-
um að ákveðið var að stofna félag
um hópinn. Ekki fer sögum af
veiði í túrnum en dýrmætri og
langvarandi vináttu var alltént
landað. Félagið þroskaðist og
dafnaði með meðlimum þess –
sem betur fer myndu kannski ein-
hverjir segja. Á 20. afmælisári fé-
lagsins telur það 15 meðlimi og
fjölskyldur þeirra. Stangveiði er
vissulega stunduð, en vinátta er sú
íþrótt sem haldið hefur félaginu
virku og tengjast menn sterkum
böndum sem bræður væru við úti-
vist, fjölskylduferðir, golf, skíði,
skotveiði, matargerð, tónlist, söng
og strákapör af ýmsu tagi öðru,
eða bara njóta þess að sitja saman
og þegja. Í tilefni afmælisársins
fjölmenntu félagar til Skotlands
og héldu afmælisárshátíð VDD á
bóndadag, sem hefur verið árviss
hátíðisdagur félagsins frá upphafi.
Þar áttu vinir ógleymanlega helgi
skreyttir þjóðbúningi heima-
manna sem Óli bar svo vel og snöf-
urmannlega að sérstaka aðdáun
vakti. Til þess að halda sterkum
böndum þarf góða festu og Óli,
eða Óli ostur, eins og hann var
gjarnan kallaður enn löngu eftir
að hann hætti hjá Osta- og smjör-
sölunni, var okkur sú kjölfesta.
Hann var forseti félagsins í mörg
ár, drífandi, hress og kátur og svo
yndislega laus við allan tepruskap
og sýndarmennsku að öllum mátti
vera ljóst að þar fór karlmaður
með bein í nefinu. Óli var okkur
stoð og stytta, ávallt fyrstur að
bregðast við kalli um aðstoð hvort
sem þurfti að flytja, mála, park-
etleggja eða bara að veita góð ráð
og stuðning. „Ég kom ekki hingað
til að vera skemmtilegur,“ er fræg
opnun Óla sem veislustjóra í fjöl-
mennu brúðkaupi eins af félögum
í VDD. Þar hafði Óli reyndar
rangt fyrir sér því hann var einn
alskemmtilegasti karl sem við vin-
ir hans höfum kynnst. Hlátur hans
var á stundum svo einlægur og
smitandi að það eitt var næg
hvatning að missa ekki af sam-
verustundum félagsins. Ýmsir
taktar hans og hnitmiðuð tilsvör
hafa fest sig svo rækilega í sessi
hjá okkur vinum hans að nærvera
hans verður alltaf sterk þegar við
komum saman. Samir verðum við
þó aldrei eftir missinn. Og þó
missirinn sé okkur ótrúlega sár
höfum við vinirnir huggað hver
annan, rifjað upp góðar stundir og
sjáum fram á að geta brosað í
gegnum tárin og fagnað lífi Óla.
Við munum á endanum taka gleði
okkar á ný, ekki síst vegna þess
hve frábær vinur Óli var. Hann
hefði ekki tekið annað í mál en að
við snýttum okkur, skáluðum og
tækjum lagið og það munum við
gera í ljúfsárri minningunni um
Óla.
Elsku Þorbjörg, Ásdís, Kol-
brún og fjölskylda, við vottum
ykkur okkar innilegustu og
dýpstu samúð. Þó ekkert komi í
stað eiginmanns, pabba og afa þá
vitið að við sem nutum þess að
vera vinir Óla erum og verðum
alltaf til staðar fyrir ykkur. Þakka
þér vináttuna Óli, við erum betri
menn fyrir vikið.
F.h. vina í Stangveiðifélaginu
„Við Drekkum’ða Dræ“,
Skúli Valberg Ólafsson.
Það voru váleg tíðindi sem okk-
ur siðameisturum í Glitni bárust á
fimmtudagskvöld fyrir rúmri
viku. Einn úr okkar hópi, bróðir
okkar og félagi Ólafur E. Ólafs-
son, varð bráðkvaddur fyrr um
daginn.
Það er á svona stundum sem
maður verður orðlaus og hugsar
til þess hvað lífið er óútreiknan-
legt.
Það er svo stutt síðan við sátum
allir með honum á fundi í Glitni.
Við kvöddumst hressir, það stytt-
ist í sumarið og hann á leið í golf-
ferð með Þorbjörgu sinni.
Ég held að enginn okkar félag-
anna hafi leitt hugann að því, að
það væri ekki sjálfgefið að við hitt-
umst allir jafn hressir næsta
haust.
Óli var búinn að vera í okkar
hópi sl. 2 ár og það sem einkenndi
Óla var hvað hann var viljugur og
ósérhlífinn í öllu því sem að starf-
inu sneri.
Hans verður sárt saknað í okk-
ar hópi og skarð hans verður
vandfyllt.
Kæri Óli, þú hefur nú haldið á
nýjar brautir, viljum við þakka
þér fyrir ánægjulega og trausta
samfylgd í okkar ágæta hópi.
Kæra Þorbjörg, við vottum þér
og fjölskyldunni okkar dýpstu
samúð á þessari erfiðu stundu.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði, kæri bróðir.
Þráinn Ómar Svansson,
Birgir Snær Valsson, Eggert E.
Jónsson, Guðmundur Auð-
unsson, Jón Hjaltalín, Baldur
Björgvinsson, Sturlaugur Þ.
Halldórsson og Rúnar Daðason.
Yndisleg amma okkar er nú
fallin frá eftir erfiða baráttu í
veikindum sínum. Ekki grunaði
mig að þetta tæki svona fljótt af
og hélt ég að við ættum fleiri
góða tíma eftir. Seinustu daga
hef ég hugsað um alla gömlu góðu
tímana sem við áttum saman með
bros á vör. Einnig er ég þakklát
fyrir þessa seinustu daga sem ég
átti með þér uppi á líknardeild.
Sá tími var dýrmætur að mínu
mati. Þó þú hafir verið mjög veik
þá áttum við góðar stundir þar.
En um leið og ég kveð þig með
sorg í hjarta, elsku amma mín, þá
Freyja
Jóhannsdóttir
✝ Freyja Jó-hannsdóttir
fæddist á Fáskrúðs-
firði 10. september
1932. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 17. maí 2012.
Útför Freyju fór
fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 24.
maí 2012.
veit ég að þér líður
betur þar sem þú
ert núna og veit að
þú ert með afa þér
við hlið.
Amma kær, ert horfin
okkur hér,
en hlýjar bjartar minn-
ingar streyma
um hjörtu þau er heit-
ast unnu þér,
og hafa mest að þakka,
muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði, elsku amma.
Kolbrún Freyja, Mikkjal
Agnar og Þóra Laufey.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HELGU VALBORGAR PÉTURSDÓTTUR,
Holtateigi 28,
Akureyri.
Arnþór Björnsson,
Anna Sigríður Arnþórsdóttir, Tryggvi Jónsson,
Birna Margrét Arnþórsdóttir, Steinar Magnússon,
Drífa Þuríður Arnþórsdóttir, Mark Siddall,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Hjartans þakkir færum við þeim sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
HILDIÞÓRS KR. ÓLAFSSONAR,
Árskógum 8.
Anna Margrét Albertsdóttir,
María Hildiþórsdóttir,
Elísabet Hildiþórsdóttir, Guðjón Baldursson,
Þórhildur Guðjónsdóttir,
Margrét Anna Guðjónsdóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
EVELYNAR ÞÓRU HOBBS,
Sóltúni 2,
Reykjavík.
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtudaginn 19. apríl.
Starfsfólki Sóltúns sendum við sérstakar þakkir fyrir alúð og
kærleiksríka umönnun.
Hróbjartur Hróbjartsson, Karin Hróbjartsson-Stuart,
Skúli Hróbjartsson, Unnur Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
HELGA AÐALSTEINSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést þriðjudaginn 22. maí.
Útförin fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn
31. maí kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir.
Guðni Garðarsson,
Garðar Guðnason, Anna Jónsdóttir,
Andri Guðnason,
Bjartur Logi Guðnason, Jóhanna Ósk Valsdóttir,
Dögg Guðnadóttir,
barnabörn og langömmubarn.