Morgunblaðið - 28.12.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. DESEMBER 2013
✝ Guðrún LáraArnfinnsdóttir
fæddist á Vestra-
Miðfelli í Hvalfjarð-
arströnd þann 28.
des. 1919, hún lést
á Dvalarheimilinu
Höfða 16. desem-
ber 2013 Lára var
dóttir hjónanna
Ragnheiðar Jón-
asdóttur húsmóður,
f. 4. mars 1891, d.
31. jan. 1984, og Arnfinns
Scheving Björnssonar skipa-
smiðs, f. 16. des. 1893, d. 13. okt.
1970. Hún var næstelst 10 systk-
ina, elstur var Björn Scheving,
f. 1918, d. 1990, og yngri voru;
Guðrún Aðalheiður, f. 1921, d.
2008, Sigríður, f. 1922, d. 2006,
Ásdís, f. 1924, d. 2004, Jónas
Scheving, f. 1925, Grétar Schev-
ing, f. 1927, d. 1927, Arnfinnur
þeirra eru: Arnfinnur Guð-
mundur, Eyjólfur og Sigríður
Margrét. Langömmubörnin eru
23 og langalangömmubörnin 11.
Lára ólst upp á Vestra-
Miðfelli. Hún fór ung að létta
undir með móður sinni og gekk
í öll verk. Faðir hennar sótti
vinnu á Akranes. Lára hlaut
hefðbundna skólagöngu þess
tíma og fór kennslan fram á
heimilinu. Hún var einn vetur
vinnukona í Reykjavík. Á átj-
ánda ári flutti hún að Hrafna-
björgum til Guðmundar manns-
efnis síns og bjó þar til 1997 er
hún flutti á Akranes.
Eftir að hún flutti að Hrafna-
björgum sinnti hún heimili og
bústörfum. Um 1970 hóf hún
störf í Olíustöðinni í Hvalfirði
og var síðar matráður hjá Ís-
lenskum aðalverktökum í Hval-
firði. Lára lauk starfsævinni hjá
Hval hf. þá komin fast að sjö-
tugu. Síðustu árin bjó Lára á
Dvalarheimilinu Höfða. Lára
verður jarðsungin frá Hall-
grímskirkju í Saurbæ laug-
ardaginn 28. desember 2013 kl.
14.
Scheving, f. 1929,
Margrét, f. 1930,
og Ragnar Schev-
ing, f. 1932, d.
1992.
Lára giftist Guð-
mundi Brynjólfs-
syni, f. 18. des.
1915, d. 23. maí
1998, bónda á
Hrafnabjörgum.
Börn þeirra eru; 1.
Ásta Bryndís, f. 30.
júní 1938, maki Jón Ottesen, f.
1927, d. 1988, börn þeirra eru:
Petrína Helga, Guðmundur,
Brynjólfur, Guðrún Lára, Odd-
ur Pétur og Arnfinnur Teitur. 2.
Arnfinnur, f. 8. okt. 1939, d. 29.
jan.1968, unnusta Helga Björns-
dóttir, f. 1948, dóttir þeirra er
Adda Lára. 3. Ragnheiður, f. 25.
mars 1956, maki Steinar Matt-
hías Sigurðsson, f. 1954, börn
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Guðrúnar Láru Arn-
finnsdóttur, nokkrum orðum.
Langri og viðburðaríkri ævi er
lokið og margs er að minnast og
margt að þakka. Mér er efst í
huga þakklæti fyrir hvað hún átti
góða ævi, hún var hamingjubarn.
Amma hafði létta lund og kunni
að njóta lífsins. Hún fékk þó erfið
verkefni á lífsleiðinni, það erf-
iðasta þegar hún missti einkason
sinn af slysförum. Hún mætti
þeim örlögum sem öðrum af still-
ingu og æðruleysi.
Amma var okkur afkomendum
sínum góð fyrirmynd, sjálfstæð
og sterk kona sem treysti á sjálfa
sig í ölduróti lífsins. Hún var oft
hrædd um að börn og barnabörn
færu sér að voða en ég held að
hún hafi aldrei óttast um sjálfa sig
a.m.k. fannst mér að hún gæti allt.
Hún keyrði hratt, þekkti og
spjallaði við alla, það gustaði af
henni. Hún gætti þess alltaf að
vera smart í tauinu, hún fylgdist
vel með nýjungum og ef hún sá
eitthvað sem henni þótti fallegt
sagði hún gjarnan, ég ætti
kannski að fá mér svona.
Amma og afi áttu hamingju-
samt hjónaband, þau voru dásam-
lega ólík eiginlega fullkomið jin og
jang. Afi þessi hægláti og ljúfi
maður en amma röggsöm og fé-
lagslynd skvísa. Það var áfall þeg-
ar afi fékk heilablóðfall og ljóst
var að hann þyrfti meiri umönnun
en unnt var að veita honum heima
á Hrafnabjörgum. Amma hugsaði
í lausnum, hún sá að það yrði erf-
itt að keyra daglega á Sjúkrahús-
ið á Akranesi til að sinna honum,
hún festi því kaup á íbúð á Akra-
nesi og flutti þangað. Fyrst bjó
hún í fjölbýlishúsi við Einigrund,
en þaðan flutti hún í litla íbúð við
hlið dóttur sinnar og móður minn-
ar sem sinnti henni vel og það
gerði henni kleift að búa í eigin
íbúð lengur en annars hefði orðið.
Síðustu árin bjó amma á dvalar-
heimilinu Höfða. Hún naut ver-
unnar og félagsskaparins þar
meðan heilsa og kraftar leyfðu.
Lengst af var hún líkamlega
hraust en minnið varð brigðult.
Það er erfitt að horfa á eftir litrík-
um og skemmtilegum karakter í
óminni heilabilunar og undir það
síðasta fannst manni persónan
amma Lára horfin sjónum okkar,
sem var sárt en henni leið vel og
það skipti mestu máli. Síðustu
mánuði dró smátt og smátt af
henni og hún fékk hægt andlát
hinn 16. desember sl. Það var frið-
ur yfir henni á kveðjustund. Hún
verður jarðsungin á afmælisdag-
inn sinn 28. desember. Mig langar
að þakka mömmu og Röggu fyrir
að annast hana vel eftir að hún
þurfti umönnunar við og einnig
langar mig að þakka starfsfólki
Höfða góða umönnun, hlýju og
nærgætni. Elsku amma, hafðu
þökk fyrir allt og allt. Farðu í friði
og eigðu góða heimkomu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Þín.
Petrína (Peta).
Í dag, 28. desember, er fæðing-
ardagur langömmu minnar, Láru.
Í stað þess að fagna með henni 94
ára afmælinu þá kveðjum við
hana hinsta sinni. Það var þreytt
kona sem kvaddi okkur morgun-
inn sem hún lést. Södd lífdaga.
Amma var sterk kona sem gekk í
gegnum meiri áföll og missi en
nokkur ætti að þurfa að gera. Hún
bognaði en brotnaði aldrei. Svo
sterk, og tókst á við hlutina með
æðruleysi. Glæsilegust kvenna
var hún fram á síðasta dag og
mjög umhugað um útlit sitt og
klæðaburð. Nett og svo glæsileg.
Teinrétt í baki og létt á fæti lengst
framan af. Eiginlega bara skvísa,
ef ég má nota það orð. Ein mesta
skvísa sem ég hef þekkt. Sjálf-
stæð með eindæmum. Í minning-
unni man ég ekki eftir henni og
afa saman í bíl, öðruvísi en að hún
sæti undir stýri. Gæti það reynd-
ar verið af því að hún hafi haft
meiri trú á sjálfri sér sem bíl-
stjóra en honum.
Fyrirmyndar húsmóðir sem
átti fallegt heimili og ávallt skín-
andi hreint. Höfðingi heim að
sækja. Hreinskilin og lá ekki á
skoðunum sínum. Barngóð og
ljúf. Stundum örlítið fljótfær.
Fyndin og hafði einstakan húmor,
hló mikið og innilega þegar hún
sagði mér söguna af því þegar afi
sótti hana að Vestra-Miðfelli, á
æskustöðvar sínar. Bjó yfir þeim
ótvíræða kosti að hafa húmor fyr-
ir sínum eigin göllum. Náttúru-
unnandi sem hlúði að æðarvarpi
sínu á vordögum og reyndi eftir
bestu getu að verja það fyrir
vargi. Bóndi, sem bæði bjó með
kýr og sauðfé, að ógleymdum fið-
urfénaðinum sem hún hafði svo
gaman af. Mikil prjónakona. Svo
frábær kona. Fyrirmynd, amma
var kona sem við getum öll að tek-
ið okkur til fyrirmyndar.
Mig langar að enda kveðju
mína á lokalínum ljóðsins Ís-
lenska konan eftir Ómar Ragn-
arsson en ömmu þótti hann svo
frábær og ósjaldan sem maður
horfði á Stiklur með henni eða
hlustaði á óminn af þeim hjá
henni.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla á fold.
Þú veist hver var skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
En sólin hún hnígur og sólin hún rís.
Og sjá þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Það er íslenska konan, tákn trúar og
vonar, sem ann þér og þér helgar sitt líf.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku
amma.
Sigurbjörg Ottesen.
Guðrún Lára
Arnfinnsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Lára
Svo viðkvæmt er lífið sem
vordagsins blóm
er verður að hlýta þeim lögum,
að gengið sé undir þann
allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu gengin á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
Guð blessi þig
Guðrún Jónsdóttir,
Höfða.
✝ SigþrúðurGunnarsdóttir
(Dúa) fæddist á Ísa-
firði hinn 21. des-
ember 1930. Hún
lést á Fjórðungs-
húsinu á Ísafirði 18.
desember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Sigurðsson, skipa-
smiður frá Bæjum
á Snæfjallaströnd,
f. 1907, d. 1996, og Steinunn Sig-
urborg Jakobsdóttir, frá Sæbóli
í Aðalvík, f. 1905, d. 1986. Systk-
ini Dúu voru, Sigríður Erla, f.
1927, d. 1928, Gunnar Snorri, f.
1929, d. 1988, eftirlifandi maki
er Erla Ólafsdóttir, María Re-
bekka, ógift, f. 1933, d. 2012,
Sigurður, f. 1937, kvæntur Erlu
Lúðvíksdóttur, Sigríður, f. 1939,
gift Einari Hirti Þorsteinssyni
og Steinunn Sigurborg, f. 1943,
d. 2002, eftirlifandi maki Svein-
björn Guðmundsson.
Dúa giftist Jóni Rafni Odds-
syni (Rabba,) f. 1926, hinn 30.
júní 1962. Þau eignuðust tvo
syni, Gunnstein og Odd. Gunn-
steinn, f. 1961, maki Mariam
Esmail og dætur þeirra eru
Sara Kristin, f.
2003, og Anja Laila,
f. 2006. Fyrir átti
hann dótturina Sig-
þrúði Margréti, f.
1984, móðir Mar-
grét Skúladóttir,
og soninn Jón
Ágúst, f. 1997, móð-
ir Helga Jónsdóttir.
Oddur, f. 1962,
maki Kolbrún Guð-
jónsdóttir, sonur
þeirra Jón Rafn, f. 1989, og dótt-
ir María Lind, f. 1998. Áður átti
Dúa dótturina Kristínu, f. 1952,
faðir Karl S. Þórðarson. Maki
Kristínar er Ingimar Hall-
dórsson og eiga þau Guðbjörgu
Þóru, f. 1982, og Gaut Inga, f.
1985. Barnabörnin eru orðin
átta og langömmubörnin fimm.
Þegar Dúa var eins árs flutti
fjölskyldan til Aðalvíkur og bjó
þar næstu átta árin. Þá fluttu
þau aftur til Ísafjarðar, þar sem
hún bjó nær allar götur síðan.
Hún vann hin ýmsu störf, en
lengst af hjá Landsbanka Ís-
lands á Ísafirði.
Útför Dúu fer fram í dag, 28.
desember 2013, frá Ísafjarð-
arkirkju og hefst athöfnin kl. 11.
Elsku mamma.
Þegar þú komst aftur heim
með sjúkraflugi, á afmælisdag-
inn þinn í fyrra, þá vissum við
öll að þetta væri bara spurning
um tíma. Við reyndum að nýta
tímann eins vel og hægt var.
Þið pabbi fluttuð beint af
sjúkrahúsinu, inn í nýju íbúðina
ykkar á Hlíf II og komuð ykkur
þægilega fyrir. Þar gátum við
systkinin ásamt barnabörnum
heimsótt ykkur daglega og ætíð
var tekið á móti okkur með
brosi á vör, þrátt fyrir að heils-
an væri ekki alltaf sem best.
Þú varst ekki mikið fyrir að
sitja auðum höndum, spilaðir
bridge í hverri viku og um leið
og sumarið lét sjá sig voruð þið
pabbi mætt út á púttvöllinn, til
að æfa ykkur og keppa. Við
hittumst um hverja helgi og
spáðum í helgarkrossgátu
Morgunblaðsins, en þú lagðir
mikla áherslu á að halda höfð-
inu í lagi, bæði með miklum
lestri og eins með því að glíma
við krossgátur og ýmsar þraut-
ir. Þú varst líka alveg óhrædd
við að reyna nýja hluti, keyptir
tölvu og skannaðir inn málverk-
in þín til að útbúa falleg afmæl-
is- og jólakort.
Þú kvartaðir aldrei og jafn-
vel þegar þú áttir að mæta til
Reykjavíkur í lyfjameðferð og
ófært var með flugi, þá taldir
þú ekki eftir þér að ferðast í
bíl, í vetrarfærð og vondu
veðri, og til baka næsta dag.
Þegar þú varst búin að
ákveða hluti, þá vildir þú helst
framkvæma þá strax. Sama var
upp á teningnum þegar þú
ákvaðst að nú væri komið nóg
og ekki þýddi að berjast leng-
ur. Þú kvaddir okkur, hvert á
sinn hátt, horfðir á uppáhalds-
sjónvarpsþáttinn þinn og
nokkrum dögum síðar varstu
farin.
Þú skildir eftir risastórt
tómarúm í hjarta mínu, en það
rúm verður auðvelt að fylla
með góðum minningum um
yndislega móður.
Guð geymi þig,
Oddur.
Þessa minningargrein hef ég
reglulega skrifað í kollinum,
allt frá því að veikindi þín voru
ljós fyrir rúmu ári síðan. Nú
þegar á hólminn er komið sitja
orðin föst, hvernig er hægt að
minnast þín í fáeinum orðum?
Amma Dúa, konan með rauða
hattinn, mín besta vinkona og
amma. Hjá þér í Dúukofanum
var alltaf heitt á könnunni, þar
var þitt ævintýraland. Þar voru
allir veggir þaktir málverkum
og í hverjum krók og kima
mátti sjá smáhluti, hvern með
sína sögu. Þar var þinn heima-
völlur og þar leið manni alltaf
vel. Þú varst ofurkona, lista-
kona fram í fingurgóma og frá-
bær spunamanneskja í eldhús-
inu, dass hér og klípa þar urðu
að kræsingum á korteri þegar
þú varst í stuði. Enda áttir þú
eldhúsáhöld til allra mögulegra
og ómögulegra verka. Dúukof-
inn var ekki bara minn fasti
punktur heldur stoppistöð allr-
ar fjölskyldunnar, við rákum
inn nefið eftir vinnu og oftast
tókst þú á móti okkur með kaffi
og kökum, alltaf jafn ánægð og
lífsglöð. Þú varst alltaf tilbúin
að prófa eitthvað nýtt, hvort
sem það var ný uppskrift, fa-
cebook eða nýr prentari til að
skanna inn málverkin þín. Aldr-
ei fannst þér þú of gömul til að
takast á við eitthvað spennandi.
Þremur dögum fyrir andlát þitt
sagðir þú mér að þú værir
tilbúin, þú værir ekki hrædd og
þú vildir ekki bíða lengi. Þú
varst ekkert sérstaklega þol-
inmóð og þegar þér datt eitt-
hvað í hug, þá varð það helst að
gerast í gær. Eins og svo oft
áður þá fékkst þú þínu fram-
gengt því í þetta sinn var þín
sjúkrahúslega ekki löng. Á
þessu eina ári hef ég oft hugsað
hvernig ég ætti eftir að upplifa
þennan tíma sem nú er genginn
í garð og aldrei var ég nálægt
því að ramba á rétta svarið. Í
dag er ég þakklát. Ég er þakk-
lát fyrir allar þær frábæru
stundir sem við áttum saman,
öll ferðalögin, allar heimsókn-
irnar, videokvöldin, allan mat-
inn sem þú eldaðir ofan í mig,
hvort sem ég var svöng eða
ekki. Ég er líka þakklát fyrir
þær stundir sem við sátum
bara saman og gerðum ekki
neitt. Ég er þakklát fyrir að
hafa átt þig að og að þú hafir
náð einu ári með Gunnsteini
mínum, litla ljósinu sem kom í
heiminn rétt áður en öll ósköp-
in dundu yfir. Ég er stolt af því
hvernig þú tókst á við veikindi
þín af æðruleysi og óbilandi
bjartsýni, þú lést ekkert stoppa
þig í að njóta lífsins og þú gafst
aldrei upp. Ég ætla að minnast
þín fyrir það sem þú varst mér
og ég ætla að hafa lífsviðhorf
þitt að leiðarljósi í mínu lífi. Við
dveljum ekki um of í fortíðinni,
við njótum dagsins í dag og
hlökkum til framtíðarinnar.
Elsku amma, ég veit að þú ert
strax búin að koma þér vel fyr-
ir hvar sem þú ert. Ætli þú sért
ekki búin að tengja tölvuna,
hella upp á kaffi, baka köku,
steikja beikon (því nú ætti
bragðskynið að vera komið aft-
ur í samt lag), skipuleggja
ferðalag á námskeið hjá fær-
ustu vatnslitamálurunum, finna
einhverja sem spila brids og ná
þér í bókasafnskort. Ég ætla
ekki að kveðja þig, ég veit við
sjáumst aftur og ég safna sög-
um fyrir næsta kaffibolla.
Skín blíða ljós,
vísa mér leið,
ég löngun enga hef,
að líta fjarskann,
bara næsta skref.
(Höf. óþekktur)
Sigþrúður Margrét
Gunnsteinsdóttir.
Sigþrúður
Gunnarsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURLÍN GUNNARSDÓTTIR
frá Þingvöllum,
lést á sjúkrahúsi Stykkishólms 23. desember.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
ARNFRÍÐUR FELIXDÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 5. desember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Baldur Einarsson, Steinunn G. Knútsdóttir,
Samúel Einarsson, Elín Ragnarsdóttir,
Einar Einarsson,
Fjóla Felixdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar,
ÁRSÆLL BIRGISSON
flugvirki,
lést fimmtudaginn 5. desember.
Jarðarförin hefur farið fram í Semarang
í Indónesíu.
Anton Birgisson,
Jónína S. Birgisdóttir.
✝
Okkar ástkæra systir og mágkona,
LÓA MEEKS,
Ólafía Tómasdóttir,
Lakewood,
Kaliforníu,
lést þriðjudaginn 17. desember.
Sigmundur Tómasson, Anna S. Jensen,
Sigríður M. Tómasdóttir, Erlingur G. Antoníusson,
Tómas Ó. Tómasson,
Þorbjörg Eiðsdóttir.